Ανάμεσα σε κρότους και σιωπές (συνεργασία μας με το Νόστιμον Ήμαρ): "Καπιταλισμός και Εξαρτήσεις"

Καπιταλισμός και Εξαρτήσεις

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη*

Το συλλογικό έργο του Σωματείου Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης των Εξαρτήσεων «Κοινότητα, πρόληψη των εξαρτήσεων, Κέντρα Πρόληψης» [http://www.ideostato.gr/2016/11/e-book.html], με αφορμή το οποίο ξεκίνησε η συνεργασία τους με το Νόστιμον Ήμαρ, δεν έχει μονάχα ενδιαφέρον για αυτό που είναι ως συγγραφικό έργο, για το περιεχόμενο του δηλαδή, αλλά και για τη διαδικασία της οποίας είναι δημιούργημα. Γιατί πρόκειται για μια συλλογική συνδικαλιστική εργασία. Και εδώ οι λέξεις αυτές, «συλλογικό, συνδικαλιστικό», επανανοηματοδοτούνται ή μάλλον αποκαθίστανται νοηματικά. Επειδή, ακριβώς, και οι δυο αυτοί προσδιορισμοί, κατορθώνουν να υπερβούν τη μίζερη και γκρινιάρικη εγωτική αυτοαναφορικότητα και ως εκ τούτου έχουν να προτείνουν.

Με τον τρόπο αυτό, σε μια εποχή αποδράσεων προς τον περίκλειστο ατομικό εαυτό ή σε δήθεν ανοιχτούς συλλογικούς εαυτούς, το βιβλίο αυτό, αν και πλούσιο και επιστημονικά τεκμηριωμένο, αυτοπαραιτείται της επιστημονικής αυθεντίας του και προσδοκεί να συναντήσει και να συναντηθεί, να διαλεχθεί ανοιχτά και να ενισχύσει, εν τέλει, τον προβληματισμό. Να διερωτηθεί «μαζί», παρά να απαντήσει «μόνο του».

Στη δική μου ελάχιστη συνεισφορά, μπροστά στη δουλειά αυτών των ανθρώπων, θα σταθώ σε κάποιους προβληματισμούς, για τη σχέση Ατομικού-Συλλογικού, με τους οποίους θεωρώ ότι «συναντήθηκα» διαβάζοντας τα κεφάλαια Α’ και Ε’ του βιβλίου, όπου μάλιστα, με περισσή φροντίδα, δίνονται βασικοί ορισμοί.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στο Νόστιμον Ήμαρ

_