ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ
ΤΩΝ ΕΞΑΡΤΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΑΓΩΓΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΟΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
ΠΡΟΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ
Αναρτούμε την επιστολή συναδέλφων περί υποστήριξης όσων έχουν βγει σε αναστολή.
Βεβαίως “κρούουν ήδη ανοιχτές θύρες”, αφού έχουμε πάρει ως ΔΣ Σωματείου ήδη νέα απόφαση υποστήριξης που θα σταλεί τις επόμενες μέρες στα ΔΣ των Κ.Π. και στα Υπουργείο Υγείας και Εσωτερικών, αλλά και στον ΟΚΑΝΑ& ΚΕΔΕ.
Ως ΔΣ κάναμε προσπάθειες να μάθουμε πόσοι εργαζόμενοι θα ήταν σε αναστολή και δεν απάντησε κανείς. Ως εκ τούτου δεν μπορέσαμε να προχωρήσουμε στη δημιουργία ταμείου αλληλοβοήθειας.
Το ΔΣ έκανε προσπάθεια να καταγράψει την κατάσταση και από την πρώτη στιγμή είχε υποστηρίξει την επικοινωνία με τους συγκεκριμένους συναδέλφους, προωθώντας και την νομική γνωμοδότηση για την οποία πλήρωσε αδρά το ταμείο του Σωματείου.
Η επικοινωνία ήταν απαραίτητη για να επικοινωνήσουμε με τα συγκεκριμένα ΔΣ των Κέντρων που εφάρμοσαν τον νόμο για την αναστολή.
Το ΔΣ που δεν συμφωνεί με τη υποχρεωτικότητα, δεν στηρίζεται στα " περί αυτοδιάθεσης " αλλά στο ότι όλη αυτή η διαδικασία είναι ατελέσφορη και αντεργατική.
Είχε ζητήσει από την πρώτη στιγμή τη διευκόλυνση του εθελοντικού εμβολιασμού των συναδέλφων για την δική τους πρώτα από όλα προστασία , συχνούς δωρεάν ελέγχους με μοριακά τεστ καθώς και άλλα μέτρα προληπτικής ιατρικής, αντί για τον αυταρχισμό που δεν οδήγησε πουθενά ως φάνηκε από τα πράγματα.
Το ΔΣ υποστηρίζει τα εργασιακά δικαιώματα όλων των συναδέλφων και ήδη προβαίνει σε κινήσεις που ελπίζουμε έχουν αποτελέσματα στα πλαίσια των αποφάσεων της Γ.Σ. και με τίποτα δεν θα αφήσει να τεθούν σε μόνιμη αργία συνάδελφοι.
Για να το προσπαθήσει όμως αυτό χρειάζεται η έμπρακτη συστράτευση της πλειοψηφίας του Σώματος, γι’ αυτό κάθε διχασμός δεν θα βοηθήσει.
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ
"Ένα κείμενο διαμαρτυρίας κατά παρέκκλιση κάθε αδιαφορίας, αναλγησίας και ρητορικής Δημόσιας Υγείας
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Σε λίγες ημέρες κλείνουμε 5 μήνες εκτός εργασίας, χωρίς μισθό και ασφάλιση, λόγω της αυτεξούσιας απόφασης μας να μην υποκύψουμε στον εκβιασμό της απόλυτης εκχώρησης του δικαιώματος μας για αυτοδιάθεση του σώματος μας. Η άρνηση μας στην επιβολή υποχρεωτικότητας εμβολιασμού στους εργαζόμενους του χώρου αντιμετώπισης των εξαρτήσεων δεν αποτελεί μια στείρα άρνηση, μια κοινωνικά ανεύθυνη στάση, αλλά μια έμπρακτη κατάθεση πίστης στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, στην αποδοχή της διαφορετικότητας και στην συμπερίληψη.
Αποτελεί την υπεύθυνη στάση, αντίληψη και συμπεριφορά ενός στελέχους πρόληψης, που ανθίσταται στην τρομολαγνεία των ΜΜΕ, στην τρομοκρατία και την καταστολή του κράτους. Η υποχρεωτικότητα δεν αποτέλεσε ποτέ δομικό στοιχείο της πρόληψης, παρά μόνο της καταστολής και της αυταρχικότητας. Η τιμωρία από την άλλη δεν αποτελεί εργαλείο της πρόληψης καθώς οδηγεί σε κοινωνικό διαχωρισμό, σε κοινωνικό αποκλεισμό, σε στιγματισμό, σε βία, σε σύγκρουση και ποτέ σε αυτόβουλη συμμόρφωση του υποκειμένου που απειλείται με ποινή ή ολοκληρώνει την έκτιση της ποινής. Η τιμωρία βιάζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, χαράζει ανεξίτηλα τα σημάδια της στον ψυχισμό του ατόμου και καταβαραθρώνει την αυτοεκτίμηση του. Πόσο μάλλον, όταν η μόνη δυνατότητα που παρέχεται απέναντι στην μη επιβολή της τιμωρίας, είναι η εκχώρηση του θεμελιώδους δικαιώματος αυτοδιάθεσης του σώματος με την υποχρέωση διενέργειας μιας ιατρικής πράξης.
Δεν περιμέναμε λοιπόν ποτέ, ότι απέναντι σε αυτή την κατάφωρα άδικη, ανήθικη και παράλογη απαίτηση ενός αυταρχικού κράτους, θα είμαστε μόνοι μας. Μια απόφαση που δεν έχει κανένα επιστημονικό, νομικό και συνταγματικό έρεισμα και στηρίζεται στην κατάλυση όλων αυτών με την περίφημη ισοπεδωτική διατύπωση «κατά παρέκκλιση κάθε νόμου, γενικής ή ειδικής διάταξης»! Κατά παρέκκλιση λοιπόν κάθε συνδικαλιστικής δεοντολογίας που ως θεμελιώδη κανόνα θέτει την εκπροσώπηση και υποστήριξη των εργαζόμενων μελών του, δεν είδαμε μέχρι τώρα καμία ενέργεια διεκδίκησης επιστροφής στην εργασία τους, των συναδέλφων που βρίσκονται σε αναστολή εργασίας. Των συναδέλφων που αιφνίδια και καταχρηστικά, συμπεριλήφθηκαν στους υγειονομικούς, ενώ θεσμικά και ουσιαστικά το λειτούργημα μας είναι ανθρωποκεντρικό, εκπαιδευτικό και εμψυχωτικό. Των συναδέλφων σας που εναλλακτικά θα δύνανται να παράσχουν και εργασία εξ’ αποστάσεως, εφόσον πρόκειται για μια προσωρινή κατάσταση εκτάκτων συνθηκών, δυνατότητα που και εσείς αξιοποιείτε. Επιπλέον, δεν είδαμε καμία κίνηση οικονομικής ενίσχυσης των συναδέλφων που βρίσκονται σε ένα ιδιότυπο καθεστώς ανεργίας, χωρίς επίδομα. Δεν είδαμε να βγαίνει μια λέξη αντίδρασης στον σχεδιασμό του υπουργείου που θρασύτατα, ανερυθρίαστα και πέραν κάθε λογικής και νόμου, προσβλέπει στην απόλυση μας.
Αγαπητοί συνάδελφοι δεν διαπράξαμε κανένα πειθαρχικό αδίκημα. Μακάρι να είχαμε, εδώ που τα λέμε, καθώς θα λαμβάναμε το 75% του μισθού μας σύμφωνα με το νόμο.. Δεν σκοτώσαμε συνάδελφοι, δεν βιάσαμε, δεν κλέψαμε, αν και εφόσον είχαμε διαπράξει κάποιο έγκλημα, μέχρι την απόφαση του δικαστηρίου θα λαμβάναμε το 50% του μισθού μας.. Ακόμη όμως και να καταδικαζόμασταν για κάτι, τουλάχιστον θα είχαμε δωρεάν στέγαση και σίτιση..
Το κράτος μας αντιμετωπίζει χειρότερα από εγκληματίες. Αλλά αυτό που αισθανόμαστε χειρότερα και από την αυταρχική εκτροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος μας, είναι η αδιαφορία σας αγαπητοί συνάδελφοι. Σας ευχόμαστε καλή συνέχεια στο επιστημονικό έργο σας και ελπίζουμε να μην σας ταράξαμε την μακαριότητα σας.
Οι αόρατοι συνάδελφοι σας
Τριανταφύλλου Παναγιώτης
Κατωπόδη Βάσω
Τσιλίκη Μαρία
Κευγά Αργυρώ
Μασιάλα Ανδρεάνα
Θετεκούς Μαρίνα
Μπέκα Ισιδώρα
Σεργεντάνη Έλενα
Μαναβάκη Βίκυ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου