Δελτίο follow-up συνέντευξης τύπου Σωματείου των Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης (12/03/2014)

Δελτίο follow-up Συνέντευξης Τύπου Σωματείου των Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης (12/03/2014)

Γιώργος Λεχουρίτης, Αντιπρόεδρος Σωματείου: Σας Καλωσορίζω σε αυτή την συνέντευξη, τα ΜΜΕ καθώς και τους συναδέλφους που από το πρωί είναι στην κινητοποίηση τους αλληλέγγυους πολίτες καθώς και τους φορείς, κόμματα και συνδικάτα που μας συμπαραστάθηκαν. Δίνω τον λόγο στον Γ.Γ. του Σωματείου Νίκο Λάιο που θα κάνει σήμερα την βασική ενημέρωση και μετά θα πει δυο λόγια και ο Πρόεδρος του Σωματείου Αλ. Σταθακιός, ο Νομικός μας σύμβουλος κ. Τάσος Πετρόπουλος και αν θέλουν όσοι ήτανε σήμερα μαζί μας.

Νίκος Λάιος, Γενικός Γραμματέας Σωματείου: Ξεκινώ από το επίδικο. Η απεργία γίνεται για την ύπαρξη των δομών μας, των υπηρεσιών μας σε ανθρώπους που χρειάζονται στήριξη και, τέλος, των εργαζομένων. Γίνεται, άρα, και για τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στα αλληλένδετα αυτά ζητήματα. Σήμερα ουσιαστικά δεν υπάρχουμε, αν και  σε σχέση με το έργο μας τρέχουμε με εντατικούς ρυθμούς. Χωρίς Προγραμματική Σύμβαση -το μοναδικό θεσμικό πλαίσιο όπου τα 73 Κέντρα αντιμετωπίζονται ως ένα σύνολο δομών- τα Κέντρα Πρόληψης ή θα κλείσουν ή θα μετατραπούν σε 73 ξεχωριστές ΜΚΟ, που δε θα χρηματοδοτούνται ούτε με στραβό τρόπο από το κράτος και θα βγαίνουν «στη γύρα» για να μαζεύουν χρήματα. Με την μη υπογραφή νέας προγραμματικής σύμβασης η κυβέρνηση σπρώχνει τα 73 Κέντρα Πρόληψης να στραφούν σε ιδιωτική χρηματοδότηση για μέρος ή το σύνολο των υπηρεσιών τους – και όσα αντέξουν, τη στιγμή όμως που δεν αντέχει η κοινωνία. Ειπωμένο αλλιώς, η κυβέρνηση -αν θέλετε η Πολιτεία- αρνείται να αναλάβει την ευθύνη ύπαρξης καν υπηρεσιών Πρόληψης, που θα φτάνουν δωρεάν στους ανθρώπους της χώρας, με μια υποτυπώδη πρόβλεψη. Εμείς θέλουμε και παλεύουμε για δημόσιες υπηρεσίες Πρόληψης, με σταθερότητα, συνέχεια και δέσμευση της Πολιτείας απέναντι στην κοινωνία.

Τουλάχιστον 10 Κέντρα Πρόληψης, δηλαδή περίπου 65 εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι από 1 μέχρι και 7 μήνες. Τον Απρίλη δεν μπορούν να πληρωθούν και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι. Απλήρωτες εισφορές στο ΙΚΑ, απλήρωτοι λογαριασμοί. Όποτε έρθουν χρήματα, αν δεν μας κοροϊδεύουν και αν δεν ανατρέψουμε την κατάσταση με τις καθυστερήσεις, δεν θα μπορούν τα Δ.Σ. των Κέντρων Πρόληψης να εισπράξουν, γιατί θα τους κυνηγούν η Εφορία και το ΙΚΑ. Ο Γ.Γ. του Υπουργείου Εσωτερικών, κος Ιωαννίδης, μας είπε ότι στις αρχές Απρίλη θα είναι σε θέση το Υπουργείο να δεσμεύσει το ποσό που απαιτείται για την εκτέλεση της Σύμβασης το 2014 και άρα να υπογράψει την Προγραμματική Σύμβαση, σύμφωνα με τον όρο που έχει βάλει το Ελεγκτικό Συνέδριο και, αν είναι έτοιμο και το Υπουργείο Υγείας, τότε θα πάει η Σύμβαση ξανά σε γραφειοκρατικούς δαιδάλους, για να μπορεί τον Μάη, ίσως και Ιούνη να εκτελεστεί. Όλο αυτό το σχήμα είναι στον αέρα, όπως και οι σκέψεις για παράταση της προηγούμενης Σύμβασης, που έχει μπει σαν σκέψη – πρόχειρης «λύσης» ούτως ή άλλως, σε ένα εξωφρενικό θεσμικό πλαίσιο, που πρέπει να αλλάξει προς το καλύτερο, πρέπει να αλλάξει συθέμελα, δεν παίρνει μικροδιορθώσεις.

Έχουμε μπλέξει σε έναν γραφειοκρατικό δαίδαλο. Από το Ελεγκτικό Συνέδριο στα Υπουργεία, τον ΟΚΑΝΑ και την ΚΕΔΕ, από εκεί ίσως ξανά πίσω. Όλοι λένε πως «θέλουν» λύση αλλά κανείς δεν υπογράφει. Ξέρουμε το πλαίσιο και τη θέση μας σε αυτό, βρισκόμαστε εδώ και χρόνια σε διαρκή κίνηση, για το θέμα της Σύμβασης προχωρήσαμε κλιμακωτά, ασκώντας πιέσεις. Υπό το βάρος τους έγιναν ορισμένες κινήσεις από τους «αρμόδιους». Οι κινήσεις τους δεν είναι, πια, ούτε αρκετές ούτε σαφείς, δεν πείθουν στο δια ταύτα το οποίο συνεχώς απομακρύνεται από το «κάδρο». Κυριαρχεί η σκέψη, τις πρώτες ώρες μετά την κινητοποίηση, ότι πρέπει να πάμε σε δυναμικές κινήσεις, σε κλιμάκωση. Να καλέσουμε τις τοπικές κοινωνίες να στηρίξουν τους αγώνες μας, να έρθουμε σε συνεννόηση μεταξύ μας, οι εργαζόμενοι όχι μόνο των Κέντρων Πρόληψης, όλοι οι εργαζόμενοι, στις τοπικές κοινωνίες, να βρούμε κοινούς στόχους, να κάνουμε διάλογο, να φτιάξουμε καινούργιο όραμα για την αντιμετώπιση των εξαρτήσεων στην Ελλάδα της κρίσης και των Μνημονίων, με την κοινωνία σε πορεία διάλυσης. Να μιλήσουμε και να σχεδιάσουμε όλοι οι εργαζόμενοι στον Χώρο της Αντιμετώπισης της εξάρτησης και συνολικά της Ψυχικής Υγείας, να συνεχίσουμε τον κοινό αγώνα που έχουμε ξεκινήσει, όχι σε ένα στενό «συνδικαλιάρικο» κλίμα, όχι με παλαιού τύπου συνδικαλισμούς της τάβλας, όχι πάνω σε «ανάγκες της στιγμής». Αυτές οδηγούν -αν οδηγούν κάπου- σε αναδιπλώσεις, πισωγυρίσματα, περαιτέρω διαιρέσεις. Οι κινήσεις μας καλό είναι να γίνουν πάνω σε αξίες ανθρώπινες, βαθειές, που ναι, θα σχηματοποιούνται στην αξία ενός πραγματικά δημόσιου, ενιαίου συστήματος Αντιμετώπισης της εξάρτησης, αλλά με κέντρο τους ανθρώπους και όχι τα μικροσυμφέροντα κάθε «ειδικού», κάθε «χώρου». Αυτές οι διεργασίες απαιτούν χρόνους και ο χρόνος είναι συμπιεσμένος. Χρειάζεται να ξεκινήσουμε άμεσα.

Από εκεί και έπειτα ζούμε και εμείς, οι εργαζόμενοι, στην κοινωνία, είμαστε υποκείμενα της κρίσης. Δεν μας έχουν κάνει κάποιο εμβόλιο κατά της κούρασης ή και της απογοήτευσης. Σε σχήμα: ακολουθούμε σε μεγάλο βαθμό τις καμπύλες των κοινωνικών παλμών. Δεν στεκόμαστε στην κορφή κάποιου φανταστικού λόφου, όταν όλοι οι άλλοι πιάνουν πάτο, να νομίζουμε ότι αγναντεύουμε και να κάνουμε εύκολη κριτική. Είμαστε μέσα στην κοινωνία, κομμάτι της χτυπημένης πλειοψηφίας της, δυσκολευόμαστε μαζί με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Ξέρουμε, όμως, και τους στόχους μας, είναι αρκετά «καθαροί» -αν μπορούμε να μιλήσουμε έτσι ακόμα σήμερα- έχουμε και εμπειρία από αγώνες, οπότε βγαίνουμε πιο δυναμικά μπροστά στο επόμενο διάστημα, πιο ανοιχτά και με κεντρικό ζητούμενο την υπογραφή της Προγραμματικής Σύμβασης ως εκ των ων ουκ άνευ για επόμενα βήματα προς τον στρατηγικό στόχο μας: την κατοχύρωση των Κέντρων Πρόληψης, με μετεξέλιξή τους σε 73 Παραρτήματα 13 ΝΠΔΔ και στο πλαίσιο ενός ενιαίου δημόσιου συστήματος Πρόληψης-Θεραπείας-Κοινωνικής Ένταξης.

 

Σταθακιός Αλέξανδρος, Πρόεδρος Σωματείου: Ό,τι πέτυχαν τα Κέντρα Πρόληψης το κατάφεραν οι εργαζόμενοι με την στήριξη του πιο κοινωνικά ευαισθητοποιημένου και δυναμικού τμήματος των τοπικών Κοινωνιών. Όταν δημιουργήθηκαν είχαν πει ότι θα λειτουργούσαν για ένα διάστημα με χρήματα της πολιτείας και μετά οι τοπική αυτοδιοίκηση θα έπρεπε να τα λειτουργεί χρησιμοποιώντας τοπικούς πόρους. Χορηγούς δηλαδή, προγράμματα και ότι μπορούσε να εξοικονομήσει από τον προϋπολογισμό της. Είναι βέβαιο ότι θα έκλειναν, αφού ένα μεγάλο τμήμα των αιρετών της αυτοδιοίκησης τα αντιμετώπιζε τουλάχιστον στην αρχή ψηφοθηρικά. Οι εργαζόμενοι κατάφεραν με αγώνες να τα καταστήσουν οιονεί κρατικές δομές. Να βρεθεί έστω αυτή η επισφαλής κεντρική χρηματοδότηση. Να προβλεφτεί η ύπαρξή τους στο Νέο Κώδικα Νόμων για την Αντιμετώπιση των Ναρκωτικών ως εγκεκριμένων φορέων για την Πρόληψη. Με πιέσεις να έχουμε έστω το δικαίωμα να μπαίνουμε στα σχολεία, αφού αρχικά το Υπουργείο Παιδείας, δεν ήξερε τι κάνει το Υπουργείο Υγείας.  Είναι το έργο μας και δεν θα το αφήσουμε να χαθεί σε ψεύτικες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Παλεύουμε όχι μόνο να μείνουμε ανοιχτοί στην Ελλάδα των Μνημονίων, αυτό είναι ένα βήμα αναγκαίο, αλλά όχι τελικό. Η εξασφάλιση ενός άλλου σταθερού και λειτουργικού θεσμικού πλαισίου με σαφή δημόσιο- κοινωνικό χαρακτήρα είναι ο στόχος. Να δώσουμε τον λόγο όμως στους συναδέλφους που είναι εδώ να ακούσετε για τη δράση μας μέσα από τον δικό τους λόγο.

Τριανταφύλλου Παναγιώτης, εργαζόμενος Κέντρου Πρόληψης Αχαρνών: Είμαστε τέσσερα άτομα επιστημονικό προσωπικό για 100 σχολικές μονάδες σε μια τεράστια περιοχή. Παλεύω μόνος μου. Συχνά νιώθουμε ότι είμαστε «το άλλοθι» της Πολιτείας. Ναρκωτικά, βία στα σχολεία, ρατσισμός, για όλα τρέχουμε, 4 μήνες απλήρωτοι. 

Μαρίνου  Ιωάννα, μέλος Δ.Σ Σωματείου: Δεν υπάρχει εποπτεία, ούτε εκπαίδευση σε νέα θέματα και υλικά. Η ποιότητα του σχεδιασμού επαφίεται στο δικά μας φιλότιμο. 

Τζάκου Άννα, εργαζόμενη Κέντρου Πρόληψης Περιστερίου: Βλέπουμε άθλιες συνθήκες σε σχολεία. Μαθητές και καθηγητές αντιμετωπίζουν προβλήματα. Κινούμαστε πλέον σε πολλά επίπεδα υποστήριξης, έχουμε διαφορετικές περιπτώσεις ανθρώπων, με προβλήματα πέρα από αυτό που με στενό τρόπο που μπορεί να σκεφτόμαστε σαν εξάρτηση. 

Λυμπέρη Πόπη,  εργαζόμενη Κέντρου Πρόληψης Αγ. Βαρβάρας-Αιγάλεω-Χαϊδαρίου: «Κλείνουν συνεχώς φορείς κι απευθύνονται όλοι στα Κέντρα Πρόληψης. Στα σχολεία η κατάσταση είναι δύσκολη. Αγριεμένα τα παιδιά, τρελαμένοι οι καθηγητές. Όμως αγαπάμε τη δουλειά μας και θέλουμε δωρεάν παροχή για όσους χρειάζονται τη βοήθειά μας, όπου οι 5 εργαζόμενοι καλούνται να καλύψουν τις ανάγκες όχι μόνο των τριών περιοχών, αλλά και του Πειραιά, της Αίγινας, της Σαλαμίνας.

Μουλά Πόπη, εργαζόμενη Κέντρου Πρόληψης Καλλιθέας-Μοσχάτου-Ταύρου: Εγώ πληρώνομαι και μου είναι δύσκολο ακόμη και να το πω στους απλήρωτους συναδέλφους. Θέλω να τονίσω ότι δεν υπάρχει καμία έκπτωση στις υπηρεσίες μας. Δουλεύουμε διπλάσια. Τα περιστατικά έχουν αυξηθεί. Κι είμαστε δομές της κοινότητας. Είμαστε έξω. Δεν έρχονται σε εμάς όσοι έχουν ανάγκη. Πηγαίνουμε εμείς σε αυτούς. Θα ήταν κρίμα να λείψει αυτό Τα αιτήματα στην Αττική και η ανταπόκρισή μας σε αυτά δεν έχει αυξηθεί κατά 200% που ακούστηκε για την επαρχία. Εδώ είναι πολύ περισσότερο. Είναι βαθιά η κρίση και οι άνθρωποι ψάχνουν κάπου μια δωρεάν στήριξη. Δυσκολεύονται και ψυχολογικά και ψάχνουν να μην τους διαλύσουν ψυχικά οι δυσκολίες.

Πετρόπουλος Τάσος, Νομικός Σύμβουλος του Σωματείου: Ο πολιτικός αγώνας προηγείται και ο νομικός έπεται και υποστηρίζει. Απλήρωτη εργασία δεν νοείται, όποιες και αν είναι οι δικαιολογίες. Η κυβέρνηση υπολογίζει στην εξάντληση, στην παραίτηση των εργαζομένων και της κοινωνίας, γι’ αυτό έχουμε φτάσει στους τρεις μήνες κωλυσιεργίας στην περίπτωση των Κέντρων Πρόληψης. Υπάρχει η συγκυρία των Αυτοδιοικητικών εκλογών και πρέπει να σημειωθούν κάποια πράγματα εμφατικά τα οποία πρέπει να τα λάβουν υπόψη τόσο η Κυβέρνηση όσοι και οι αιρετοί της Αυτοδιοίκησης. Οι παραλείψεις της πολιτείας δημιουργούν ευθύνη αποζημίωσης όσων προσδοκούν, δηλαδή, τους πολίτες που αναζητούν στήριξη από τα Κέντρα, τους φορείς, τους δήμους αλλά και τους εργαζόμενους. Μπορούμε να τεκμηριώσουμε την υποχρέωσης της πολιτείας  να στηρίξει ουσιαστικά αυτές τις δομές με σειρά αποφάσεων διεθνών οργάνων και διεθνών δεσμεύσεων. Θα προχωρήσουμε άμεσα.

Καρατζά Λούλα, ΚΚΕ: Είναι φανερό ότι δε θέλουν να υπάρχετε. Ο αντίπαλος έχει προετοιμάσει το έδαφος γι' αυτήν την επίθεση χρόνια τώρα. Αν υποχωρείτε στις διεκδικήσεις σας, αυτοί θα πατάνε μπροστά. Το σχέδιό τους είναι η αντικατάσταση των εργαζομένων με 5μηνίτες. Κανένας σωτήρας δε θα λύσει το πρόβλημά σας. Η λύση βρίσκεται στον κόσμο που έχει ανάγκη τις δομές και τις υπηρεσίες σας. Πρέπει να απευθυνθείτε ακόμα περισσότερο στους λήπτες των υπηρεσιών σας. Γονείς, εκπαιδευτικούς κλπ. να τους έχετε μαζί στις κινητοποιήσεις σας. Το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ θα είναι μαζί σας.

Τραχανατζής Στάθης, ΔΣ Ε.Κ.Α.: Υιοθετούμε τα Αιτήματά σας. Ζούμε επίθεση στα κοινωνικά αγαθά. Τα συνδικάτα πρέπει να βάλουν μπροστά το θέμα της Υγείας -και της Ψυχικής- των Εργαζομένων και της Πρόληψης. Είναι κεντρικό πρόβλημα.Χρειάζεται συντονισμός των Εργαζομένων. Υπάρχει ευθύνη των μεγάλων συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Κοδελλά Νάντια, εργαζόμενη στον ΟΚΑΝΑ, Επιτροπή Αγώνα Εργαζομένων του ΠΑΜΕ στην Πρόληψη και την Απεξάρτηση:  Τα προβλήματα σε όλες τις δομές που σχετίζονται με την τοξικοεξάρτηση είναι κοινά και γι' αυτό επιβάλλεται να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Είναι φανερό ότι δε θέλουν να υπάρχει δημόσιο και δωρεάν σύστημα πρόληψης, απεξάρτησης και κοινωνικής ένταξης. Δεν υπάρχει παλαιού και νέου τύπου συνδικαλισμός. Ο συνδικαλισμός πάντα ή θα είναι ταξικός ή εργοδοτικός.

~ ΤΕΛΟΣ FOLLOW-UP ~