Τετάρτη 27 Μαΐου 2015

Προκήρυξη θέσης ψυχολόγου στο Κέντρο Πρόληψης Ζακύνθου


Ψυχολόγος σε Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρεία στην Ζάκυνθο


Η Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρεία με την επωνυμία Κέντρο Πρόληψης των Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας Π.Ε. Ζακύνθου "Η Στοργή" (σε συνεργασία με τον ΟΚΑΝΑ) προκηρύσσει μία θέση Ειδικού Επιστημονικού Προσωπικού - Ψυχολόγου για 6 μήνες.
Καταληκτική ημερομηνία: 15-06-2015
Πληροφορίες: τηλ. 26950 41210, 26950 24963
Επισυνάπτεται η προκήρυξη.

Παρασκευή 22 Μαΐου 2015

Απόφαση εκταμίευσης Β΄ δόσης επιχορήγησης 2015 του Υπουργείου Εσωτερικών προς τα Κέντρα Πρόληψης

Σχόλιο ιστολόγου:

Με καθυστέρηση ενός μήνα η απόφαση επιχορήγησης 2ου τριμήνου 2015 του Υπουργείου Εσωτερικών. Αν οι διαδικασίες προχωρήσουν χωρίς άσκοπες καθυστερήσεις (από Υπουργείο και/ή Ταμείο Παρακαταθηκών & Δανείων, ΕΕΤΑΑ, ΟΚΑΝΑ), στα μέσα της ερχόμενης εβδομάδας πρέπει να αρχίσουν οι κατανομές από την ΕΕΤΑΑ προς όλα τα Κέντρα Πρόληψης.







Μισθολόγιο νέου τύπου στο δημόσιο – Οι βασικοί άξονες πάνω στους οποίους κινείται το σχέδιο της κυβέρνησης


Μισθολόγιο νέου τύπου στο δημόσιο – Οι βασικοί άξονες πάνω στους οποίους κινείται το σχέδιο της κυβέρνησης





Αλλαγές έρχονται στο ενιαίο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίες προβλέπουν πλήρη εξομοίωση των αποδοχών μεταξύ των υπαλλήλων διαφορετικών υπουργείων και υπηρεσιών, οι οποίοι όμως έχουν τα ίδια προσόντα και την ίδια αποδοτικότητα.
Ωστόσο, όπως έχει γράψει η aftodioikisi.gr, σύμφωνα με τους σχεδιασμούς του υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης η δημιουργία ενός νέου μισθολογίου στο Δημόσιο θα παραμένει σε εκκρεμότητα μέχρι το τέλος του έτους.
Η σταδιακή περικοπή της προσωπικής διαφοράς που λαμβάνουν 66.000 δημόσιοι υπάλληλοι, η κατάργηση των μη μισθολογικών παροχών που αποδίδονται σε ειδικές κατηγορίες εργαζομένων στο Δημόσιο, η δημιουργία ειδικού μισθολογίου για τους υπαλλήλους των οικονομικών υπηρεσιών και η καταβολή υψηλότερων επιδομάτων στους κατόχους θέσεων ευθύνης, αποτελούν τους βασικούς άξονες πάνω στους οποίους η κυβέρνηση επεξεργάζεται τις παρεμβάσεις στο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίες αναμένεται να εφαρμοστούν από το 2016.
Στα κεντρικά αιτήματα της ΑΔΕΔΥ παραμένει η κατάρτιση ενός νέου μισθολογίου, με στόχο την αποκατάσταση μισθολογικών απωλειών των τελευταίων χρόνων, ενώ παράλληλα, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο διεκδικούν το «ξεπάγωμα» της μισθολογικής ωρίμανσης ως ένα πρώτο βήμα αποκατάστασης μισθολογικών αδικιών.
Αναδημοσίευση από το aftodioikisi.gr

Πέμπτη 21 Μαΐου 2015

Ανακοίνωση της Πανελλαδικής Συσπείρωσης για την Ψυχιατρική Μεταρρύθμιση: Σχετικά με το τραγικό συμβάν στο Δαφνί


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ




ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΣΥΜΒΑΝ ΣΤΟ ΔΑΦΝΙ

Χωρίς να πάρει την δημοσιότητα (συνήθως κατασκευασμένη γιατί «πουλάει») που παίρνουν άλλα αντίστοιχα, ή πολύ μικρότερης σημασίας συμβάντα, πέρασε το τραγικό συμβάν του θανάτου που προκάλεσε, την περασμένη Κυριακή, 17 Μαίου, νοσηλευόμενος σε τμήμα εισαγωγών του ΨΝΑ (Δαφνί) σε άλλον νοσηλευόμενο στον ίδιο θάλαμο με αυτόν. Κι΄ όμως, το συμβάν αυτό ήταν τουλάχιστον αντίστοιχης σοβαρότητας (αν όχι πιο σοβαρό), πχ,  με αυτό που υπερπροβλήθηκε και έγινε γνωστό ως υπόθεση της «μικρής  Αννυ». Αλλά, προφανώς, δεν υπήρχε, εν προκειμένω, το κατάλληλο υλικό για την κατασκευή του θεάματος που θα έτρεφε τον ρατσισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό : επρόκειτο για «δυο τρελούς», «μέσα στο ψυχιατρείο» (αυτό το «μέσα» έχει τη σημασία του, δεν ήταν έξω, «δίπλα μας»), που ο ένας σκότωσε τον άλλο. Και μάλιστα, όπως τονιζόταν, και οι δυο «βαρέως πάσχοντες», έτσι ώστε να μειώνεται το αξιακό βάρος της απώλειας.

Κι΄ όμως, το συμβάν αυτό δεν πρέπει να περάσει και να ξεχαστεί μέσα από την ένθεν κακείθεν συμφωνία για την ταχεία, διεκπεραιωτικού χαρακτήρα διερεύνησή του και την ένοχη σιωπή γύρω από τους πραγματικούς λόγους που το έκαναν δυνατό να συμβεί.  

Ηταν και οι δυο μηχανικά καθηλωμένοι, το θύμα 8 μέρες συνεχώς από την ημέρα της εισαγωγής του, ενώ  ο «θύτης», με συνεχείς, διαδοχικές καθηλώσεις από 6μήνου και δεμένος από το ένα χέρι εκείνη τη μέρα, είχε καταφέρει να λυθεί και να εκτονώσει την συσσωρευμένη απελπισία και οργή του με τον πιο τυφλό τρόπο πάνω σ΄ έναν ανυπεράσπιστο συν-νοσηλευόμενο – ο οποίος, πιθανόν, αν δεν ήταν δεμένος, θα μπορούσε να αμυνθεί. Αλλωστε το φονικό αναφέρεται ότι έγινε με ένα κουτάλι, ενώ υπήρχαν και άλλοι, μη καθηλωμένοι νοσηλευόμενοι στον ίδιο θάλαμο.

Είναι σίγουρο, ότι, όπως πάντα συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν θα μάθουμε ποτέ την πλήρη αλήθεια (την ιστορία του προσώπου, τις εμπειρίες, την φωνή που εξέπεμπε, το πόσο και πώς αυτή ακούστηκε, ή αγνοήθηκε και απλώς ήταν αντικείμενο ελέγχου και εξάλειψης, τις απαντήσεις που διαδοχικά είχε πάρει, ή δεν είχε πάρει) παρά μόνο το βολικό και απαλλακτικό των πάντων στρογγύλεμα των γεγονότων που ως συνήθως αφηγούνται άμεσα εμπλεκόμενοι και θεσμικές εξουσίες : ο, όπως πάντα, «επικίνδυνος» και «δύσκολος» ασθενής, για τον οποίο, και πάλι όπως πάντα, δεν υπήρχε άλλη προσέγγιση από τον μονόδρομο του ψυχοφάρμακου και το δέσιμο και που, καθώς δεν τον «έπιαναν» τα φάρμακα (το σύνηθες αδιέξοδο του κάθε μονόδρομου), είχε ζητηθεί, όπως πάντα, να μεταφερθεί αλλού, σε άλλη δομή.

Η απάντηση στο αίτημα της αποπομπής για «όπου αλλού», ήταν, από πλευράς του «πραγματογνώμονα» του ακόμα παραμένοντος Διοικητή του ΨΝΑ Π. Θεοδωράκη (του γνωστού «παιδιού του Αδωνι» και εντεταλμένου νεοφιλελεύθερου, μνημονιακού κατεδαφιστή του ψυχιατρείου), μια «ειδική δομή» : εννοώντας άραγε, με αυτή την γνωστή ορολογία της απόρριψης των ιδιαίτερων  αναγκών του πάσχοντος υποκειμένου, μιαν απομόνωση (λευκό κελί), ή το δικαστικό ψυχιατρείο/φυλακή, που ήταν προεκλογικά στα σκαριά, αλλά δεν έπαψε ποτέ να επιδιώκεται από την ψυχιατρική κοινότητα;

Οι καταγγελίες από την μεριά των θεσμικών συνδικαλιστών είναι, όπως πάντα, αμυντικού χαρακτήρα και επικεντρώνουν στο αναντίρρητο γεγονός της αποψίλωσης του νοσοκομείου από προσωπικό και στην κάτω των ορίων ασφαλείας λειτουργία του.

Ωστόσο, η επείγουσα ανάγκη για μαζικές προσλήψεις προσωπικού όλων των ειδικοτήτων στο ΨΝΑ και σε όλη την Ψυχική Υγεία δεν θα έλυνε, καθεαυτή, το ζήτημα της δομικής βαρβαρότητας του κυρίαρχου ψυχιατρικού παραδείγματος, εντός ή εκτός του ψυχιατρείου (καθώς η κατάσταση είναι απολύτως όμοια, κατασταλτική και αντιθεραπευτική, και στα γενικά νοσοκομεία), που προϋπήρχε της κρίσης, με την ανέκαθεν παροιμιώδη φτώχεια των θεραπευτικών επιλογών του, με την απλοποιητική του προσέγγιση απέναντι στην πολυπλοκότητα της ψυχικής οδύνης, την αδυναμία του να την ‘διαβάσει’ ως κάτι πέρα από συμπτώματα και αφηρημένες διαγνωστικές κατηγορίες, ως βιώματα του υποκειμένου που μπορούν και πρέπει να τύχουν μια ριζικά διαφορετικής ανάγνωσης, κατανόησης και απάντησης, όχι μέσα από τον έλεγχο συμπτωμάτων, αλλά μέσα από την ανάπτυξη σφαιρικών, πολύπλοκων θεραπευτικών προγραμμάτων, πρακτικών και υπηρεσιών, που ν΄ ανταποκρίνονται στην πολυπλοκότητα του «αντικειμένου» τους, που είναι το πάσχων υποκείμενο, υποκείμενο οδύνης, αλλά και δικαιωμάτων. Σε αυτό άλλωστε θα συνίστατο η «ψυχιατρική μεταρρύθμιση» αν, έστω και κατ΄ ελάχιστον, είχε ποτέ υπάρξει.

Η εγγενής βία του κυρίαρχου ψυχιατρικού θεσμού, το αυτονόητο των μηχανικών καθηλώσεων, οι κλειδωμένες πόρτες, ο μονόδρομος του ψυχοφάρμακου κοκ, έγκειται ακριβώς σε αυτή την απλοποιητική απάντηση στην πολυπλοκότητα του ψυχικού πόνου. Η κατασκευή του «επικίνδυνου ψυχασθενή» είναι προϊόν αυτής ακριβώς της απλοποητικής κατασταλτικής προσέγγισης, με τη αναγωγή των όρων, που συνιστούν μιαν «επικίνδυνη κατάσταση», στο άτομο, στις ιδιότητές του, στην αρρώστια του κλπ. Πράγμα που αποτελεί την δικαιολογία για περαιτέρω καταστολή αυτού που το ίδιο το σύστημα δημιούργησε, όντας ανίκανο να κατανοήσει και ν΄ αντιμετωπίσει το πρόβλημα διαφορετικά, καταλήγοντας, έτσι, στο αίτημα για περαιτέρω  εξοβελισμό της «δυσκολίας» σε «ειδικές δομές».

Αυτές, από τη στιγμή που θα γίνουν, θα είναι «ανοικτές» για τον εγκλεισμό όλων όσων θα οριστούν, και με ποια κριτήρια, ως «δύσκολοι», «επικίνδυνοι», που δεν τους «πιάνουν» τα φάρμακα, ως «βαρέως πάσχοντες», ως «επικίνδυνοι», χωρίς καν να έχουν ακόμα διαπράξει κάτι, αλλά ωθώντας τους διαρκώς σε υπαρξιακούς και ιδρυματικούς όρους  να διαπράξουν. Αλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι η πρώτη μονάδα «υψίστης ασφαλείας», πριν από τις φυλακές, δοκιμάστηκε και λειτουργεί εδώ και χρόνια στο Δαφνί, για τον ασθενή Δ, σε ένα δωμάτιο απομόνωσης, όπου τον  επιτηρούν από μια οπή στον τοίχο, χωρίς να έρχεται σε επαφή με κανέναν και χωρίς κανένα εξατομικευμένο θεραπευτικό πλάνο.

Το ζήτημα, εν προκειμένω, δεν είναι  η άρνηση ότι υπάρχουν «δύσκολες περιπτώσεις», αλλά το πώς αυτές κατανοούνται, πώς «κατασκευάζονται» και ποιες είναι οι εναλλακτικές προσεγγίσεις και απαντήσεις. Πίσω από τις δράσεις, τις πράξεις, τις ενέργειες των υποκειμένων με τα όποια  προβλήματα ψυχικής υγείας και υπό καθεστώς εγκλεισμού, είναι (πέραν των κυρίαρχων κοινωνικών σχέσεων και ως εντολοδόχος αυτών) ένα ολόκληρο σύστημα, ο τρόπος λειτουργίας του ψυχιατρικού θεσμού, που οριοθετεί, επιβάλλει, ελέγχει, στερεί, ματαιώνει, ρυθμίζει τον χώρο, τον χρόνο και τις ανάγκες  των εγκλείστων, τροφοδοτώντας, ή και παράγοντας (με άνωθεν συμπεριφορές, στάσεις, πρακτικές) εκρήξεις, ξεσπάσματα, βία απέναντι στην βία που κάποιος βιώνει, υφίσταται, κλπ. Το έγκλημα είναι ο θεσμός, όχι ο ασθενής εντός αυτού και υπό την «καταπιεστική προστασία» του.  

Είναι αυτή η πάγια κουλτούρα και πρακτική της πλειονότητας της ψυχιατρικής κοινότητας που έρχεται να συναντηθεί με τις διαλυτικές επιπτώσεις των διαδοχικών μνημονίων και της απεξάρθρωσης των υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας και του Κράτους Πρόνοιας. Οι συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί, εγκυμονούν τραγικά συμβάντα, όπως αυτό της περασμένης Κυριακής, συμβάντα κραυγαλέα, που θα γίνονται «ακουστά» εκτός των τειχών. Συμβάντα που, αν πραγματικά «ακουστούν», μιλούν, ακόμα και γι΄ αυτούς που «δεν ξέρουν», για την καθημερινή τραγωδία που επιτελείται στο εσωτερικό των μονάδων ψυχικής υγείας, για τα συμβάντα που «δεν ακούγονται», με την απάλειψη και των τελευταίων ιχνών θεραπευτικότητας και το βούλιαγμα της λειτουργίας των μονάδων σε έναν αργό, καθημερινό θάνατο - με τους ασθενείς ανάμεσα στο γρήγορο εξιτήριο και στην απλή εναπόθεση εντός και το προσωπικό σε μιαν αμετάστρεπτη  εξάντληση, που το ωθεί, όλο και πιο πολύ, σε μιαν απλώς διεκπεραιωτική λειτουργία και στην απέναντι, από τους ασθενείς, όχθη.   

Γι΄ αυτό ηχεί ως ασεβής διακωμώδηση  της σοβαρότητας της κατάστασης, στην  οποία έχει περιέλθει η Ψυχική Υγεία, το φραστικό συμπλήρωμα της υπουργικής ανακοίνωσης στο πόρισμα Θεοδωράκη, το οποίο αποδέχεται ασυζητητί, προσθέτοντας ‘λέξεις’ για «επανασχεδιασμό της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης», «πρωτοβάθμια φροντίδα και πρόληψη που θα συμβάλλουν στην αποτροπή τέτοιων περιστατικών» (!!!), «κατευθυντήριες οδηγίες για τον τρόπο περίθαλψης» στα τμήματα εισαγωγών (προς Θεού, πριν το κάνετε, πείτε μας από πού θα πάρετε τις σοφές συμβουλές, από ποια ψυχιατρική τρόικα).

Αλλά δεν έμειναν στην ανακοίνωση αυτή. Ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Α. Ξανθός έσπευσε να υιοθετήσει  και να κάνει πλήρως αποδεκτή την πρόταση από τους ψυχιάτρους του πολιτικού του χώρου για την προώθηση της κατασταλτικής και τιμωρητικής πρακτικής των απομονώσεων και των «ειδικών δομών» για τα «δύσκολα περιστατικά» (βλ. δηλώσεις του στο Capital). Πόσο «αριστερή» είναι, και στην Ψυχική Υγεία, μια κυβέρνηση που, ελαφρά τη καρδία, διακηρύσσει την προώθηση δομών για περιστατικά «διαβαθμισμένης» «βαρύτητας» και «επικινδυνότητας»; Αυτή είναι η «μεταρρύθμιση» του Σύριζα; Τα «λευκά κελιά» και τα κλειδωμένα τμήματα για «βαριά περιστατικά» εντός των τμημάτων εισαγωγών (ή και εκτός, δεν έχει σημασία) που έχουν προταθεί εδώ και πολύ καιρό από τις πιο συντηρητικές συνιστώσες της ψυχιατρικής κοινότητας; Και εδώ, λοιπόν, μια «αριστερά» που, πιο δεξιά δεν γίνεται….

Κι όλα αυτά ύστερα από σχεδόν τέσσερις μήνες της νέας κυβέρνησης, που το Υπουργείο δεν είχε πει κουβέντα για την Ψυχική Υγεία, έχοντάς την πλήρως εγκαταλειμμένη και τώρα, με αφορμή το τραγικό συμβάν στο ΨΝΑ, να βγαίνει και να δηλώνει προθέσεις για μια πολιτική προς την πιο αντιδραστική κατεύθυνση.

Είναι επείγουσα ανάγκη να υπάρξει αντίδραση, κινητοποίηση και διεκδίκηση από όλους τους εμπλεκόμενους στην Ψυχική Υγεία, άτομα με ψυχιατρική εμπειρία, οικογένειες, λειτουργούς/εργαζόμενους, κινήματα.

Η διεκδίκηση άμεσων απαντήσεων στην διάλυση της ψυχικής υγείας δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποσυνδεθεί από την έμπρακτη αμφισβήτηση της κυρίαρχης ψυχιατρικής, της κουλτούρας της και των  πρακτικών της.



21/5/2015                                                                                                 

psyspirosi.blogspot.gr

Τετάρτη 20 Μαΐου 2015

Απόφαση Δ.Σ. του Κέντρου Πρόληψης Αργολίδας κατ' εφαρμογή του Ν. 4320/2015





Ενημέρωση του προέδρου του Κέντρου Πρόληψης "ΦΑΕΘΩΝ" για τη συνάντηση προέδρων Κέντρων Πρόληψης, στο πλαίσιο του ετήσιου τακτικού συνεδρίου της ΚΕΔΕ

Με άλλα Μάτια


Τρίτη, 19 Μαΐου 2015



ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΩΝ ΕΞΑΡΤΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΗ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ





Συνάντηση Προέδρων των Κέντρων Πρόληψης των Εξαρτήσεων από όλα τα μέρη της Ελλάδας πραγματοποιήθηκε το Σάββατο 8 Μάιου 2015 στη Χαλκιδική, στο πλαίσιο του πανελλαδικού συνεδρίου του Α’ Βαθμού της Τοπικής αυτοδιοίκησης.

Την πρωτοβουλία και το συντονισμό ανέλαβε ο Πρόεδρος του Διαδημοτικού Κέντρου Πρόληψης «Φαέθων» κ. Βαγγέλης Αυγουλάς, ο οποίος σε γραπτή επιστολή του προς τους 74 ομολόγους του τον περασμένο Απρίλιο σημείωνε μεταξύ άλλων:

«Διοικώντας εδώ και λίγους μήνες τα κέντρα πρόληψης, οδηγούμαστε, νομίζω αδιαμφισβήτητα, στις κοινές διαπιστώσεις των πολλών προβλημάτων, ερχόμενων από το παρελθόν, τα οποία επηρεάζουν τη χρηματοδότηση των κέντρων και την ασφαλή οικονομική μας διαχείριση αυτών, ενώ παράλληλα με τη νέα πολιτική ηγεσία του τόπου, έχουν ήδη ξεκινήσει νομοθετικές αλλαγές που επιφέρουν εξελίξεις στα εργασιακά θέματα των κέντρων.

Ενόψει αυτού του ευμετάβολου σκηνικού, θεωρώ μια καλή ευκαιρία το Πανελλαδικό Συνέδριο της ΚΕΔΕ στη Χαλκιδική από 7-9/05/2015 και προτείνω σε όσους παρευρεθείτε εκεί, να κάνουμε από κοινού μια συνάντηση γνωριμίας και ανταλλαγής απόψεων, ιδεών και προβληματισμών και γιατί όχι, να ορίσουμε και ένα κοινό πλαίσιο των περαιτέρω κινήσεων και ενεργειών μας».


Στο κάλεσμα του Βαγγέλη Αυγουλά ανταποκρίθηκαν οι:

-  Καλαθένος Σάββας, Πρόεδρος του Κ.Π. «Δίοδος» (Ρόδος)
-  Λουκάκη Δέσποινα, μέλος Δ.Σ. Κ.Π. «Σταθμός» των δήμων Καλλιθέας & Μοσχάτου – Ταύρου.
-  Μαρία Παυλίδου, Πρόεδρος στο Κ.Π. «Ελπίδα» (Καλαμαριά).
-  Σμάρω Γιαννακοπούλου, Πρόεδρος των δύο Κ.Π. «Σείριος» του Δήμου Θεσσαλονίκης.
-  Δημήτρης Βόσνος, Πρόεδρος του Κ.Π. «Ανέλιξη» (Τρίπολη).
-  Γεώργιος Λεονταρίτης, Αντιπεριφερειάρχης Κυκλάδων και Πρόεδρος του Κ.Π. «Θησέας».
-  Αλέξανδρος Σταθακιός, Γενικός Γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης, μέλος του Δ.Σ. του Κ.Π. «Φάρος» στη Σάμο και Περιφερειακός Σύμβουλος Β. Αιγαίου.
- Σάββας Παντελίδης, Ταμίας του Σωματείου Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης και Εκπρόσωπος του Κ.Π. «Πυξίδα» (Θεσσαλονίκη).
- Νίκος Παντελιάς, Αντιπρόεδρος του Κ.Π. «Φαέθων», Αντιδήμαρχος Αγίων Αναργύρων – Καματερού.

Επιπλέον, ο κ. Αυγουλάς είχε αναλυτική τηλεφωνική επικοινωνίας με τους κ. Μιχαηλίδη Πρόεδρο του Κ.Π. «Δράση» στη Δράμα και κ. Καραφουλίδη Πρόεδρο του Κ.Π. «Πνοή» (Χαλκιδική), οι οποίοι εξ αιτίας απροόπτων ακύρωσαν την παρουσία τους λίγες ώρες πριν τη συνάντηση.

Στη δίωρη συνάντηση έγινε εποικοδομητικός διάλογος μεταξύ των Προέδρων και του σωματείου των εργαζομένων για τις τρέχουσες εξελίξεις, καθώς και χρήσιμες για όλους ιστορικές αναδρομές που αιτιολογούσαν εν πολλοίς το ασταθές καθεστώς χρηματοδότησης των κέντρων από τον Ο.ΚΑ.ΝΑ. και τις δυσλειτουργίες της επιτροπής παρακολούθησης της κεντρικής προγραμματικής σύμβασης για τις δομές.

Επιπλέον, έγινε λεπτομερής συζήτηση για τη διαδικασία καταβολής αναδρομικών στην οποία πρωτοπόρησε το Κ.Π. «Φαέθων» των Δήμων Ιλίου, Πετρουπόλεως και Αγ.Αναργύρων – Καματερού χάρη στο αποθεματικό του και την πολυετή υγιή διαχείριση των οικονομικών του με ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ. του Κέντρου, καθώς και για την αναμενόμενη ΚΥΑ κατ’ εφαρμογή του ν. 4320/2015.


Εν κατακλείδι, όλοι θεώρησαν αναγκαία τη δημιουργία ενός επίσημου πανελλαδικού συντονιστικού οργάνου των Προέδρων στα Κέντρα Πρόληψης των Εξαρτήσεων και εξουσιοδότησαν τον κ. Αυγουλά να συντονίσει τις περαιτέρω ενέργειες και σχετική ευρεία διαβούλευση, με τη δικηγόρο κα Παυλίδου να έχει ήδη καταθέσει στη διάθεση όλων προς επικαιροποίηση το αρχείο παρόμοιων προσπαθειών προ δεκαετίας που δυστυχώς -για πολλούς λόγους- δεν ευόδωσαν.

Επιπλέον, όλοι μαζί θα εντείνουν τη διαβούλευση τους με το Υπουργείο Υγείας και τη νέα διοίκηση του Ο.ΚΑ.ΝΑ. με σκοπό την εξόφληση των οφειλομένων στα κέντρα και την απαραίτητη θεσμοθέτηση εσωτερικού κανονισμού λειτουργίας των δομών.

Ο κ. Αυγουλάς έχει εν τω μεταξύ προχωρήσει και σε άλλες αναλυτικές επικοινωνίες με Προέδρους Κ.Π. πανελλαδικά ενημερώνοντας τους σχετικά, ενώ υπενθυμίζουμε παρόμοια πρωτοβουλία που ο ίδιος είχε λάβει για συνάντηση όλων των Προέδρων των Κ.Π. στην Αττική τον περασμένο Δεκέμβριο, η οποία είχε τύχει εξ ίσου ευρείας αποδοχής και είχε καταλήξει σε συμφωνία για κοινό πλαίσιο ενεργειών.


Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο του Β. Αυγουλά Με Άλλα Μάτια

Παρασκευή 15 Μαΐου 2015

Marijuana stop? Η Κ. Μάτσα για την αποποινικοποίηση: Οποιαδήποτε χρήση, εξατομικεύει.







Οικογενειακά επιδόματα: Διαθέσιμη η εφαρμογή για τις αιτήσεις (αναλυτικός οδηγός)


Οικογενειακά επιδόματα: Διαθέσιμη η εφαρμογή για τις αιτήσεις (αναλυτικός οδηγός)



Διαθέσιμη είναι από σήμερα η εφαρμογή για την υποβολή αιτήσεων για την χορήγηση των οικογενειακών επιδομάτων.
Παρακάτω μπορείτε να δείτε που ακριβώς θα τη βρείτε:


Διαβάστε αναλυτικά την απόφαση:

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ


Α. ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
1. Θεσμικό πλαίσιο για το ενιαίο επίδομα στήριξης τέκνων:
α) Ν. 4093/2012 (άρθρο πρώτο, παρ ΙΑ, υποπαρ. ΙΑ.2, όπως αντικαταστάθηκε και συμπληρώθηκε με την παρ. 4β του άρθρου 35 του ν. 4111/2013 και με την παρ. 8 του άρθρου 38 του Ν. 4144/2013).
β) Κοινή Υπουργική Απόφαση αριθμ. Δ27/οικ. 15239/645/16.5.2013 (ΦΕΚ 1227 Β΄)
Το ποσό του επιδόματος καθορίζεται ανάλογα με το οικογενειακό εισόδημα και τον αριθμό των εξαρτώμενων τέκνων και ανέρχεται μέχρι του ποσού των σαράντα (40) ευρώ το μήνα για κάθε τέκνο.
Καταβάλλεται ανά τρίμηνο, την τελευταία εργάσιμη ημέρα κάθε ημερολογιακού τριμήνου, με πίστωση τραπεζικού λογαριασμού ή λογαριασμού στα ΕΛ.ΤΑ. του δικαιούχου. Η καταβολή του πρώτου τριμήνου κάθε έτους πραγματοποιείται μαζί με τα επιδόματα του δεύτερου τριμήνου, την τελευταία εργάσιμη ημέρα αυτού.
Το επίδομα δικαιούται η οικογένεια:
– Από 1-1-2013, για τέκνα που γεννήθηκαν μέχρι 31-12-2012 και
– Από την 1η του μήνα του επόμενου εκείνου της γέννησης, για τέκνα που γεννήθηκαν ή θα γεννηθούν εντός του έτους 2013 .
2. Θεσμικό πλαίσιο για το ειδικό επίδομα σε τρίτεκνες και πολύτεκνες οικογένειες:
α) Ν. 4141/2013 (άρθρο 40).
β) Κοινή Υπουργική Απόφαση αριθμ. Δ27/οικ. 15239/645/16.5.2013 (ΦΕΚ 1227 Β΄).
Χορηγείται μόνο σε οικογένειες με τρία και άνω εξαρτώμενα τέκνα και το ποσό του ανέρχεται στα πεντακόσια (500) ευρώ ετησίως για κάθε τέκνο.
Καταβάλλεται σε τρεις (3) δόσεις, κατά τα οριζόμενα ανωτέρω για την καταβολή του ενιαίου επιδόματος στήριξης τέκνων.

Β. ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΧΟΡΗΓΗΣΗΣ ΤΩΝ ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ
1. Η ηλεκτρονική υποβολή του εντύπου Ε1 Δήλωσης Φορολογίας Εισοδήματος από τον υπόχρεο της οικογένειας.
2. Η συμπλήρωση και υποβολή του μηχανογραφημένου εντύπου Α21 Αίτησης – Υπεύθυνης Δήλωσης για την χορήγηση των επιδομάτων, μέσω του περιβάλλοντος Taxisnet της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων.
3. Ο δικαιούχος να διαμένει μόνιμα και συνεχώς την τελευταία δεκαετία στην Ελλάδα.
4. Τα εξαρτώμενα τέκνα να ευρίσκονται στην Ελλάδα.
Ως εξαρτώμενα τέκνα οικογένειας, για τα οποία καταβάλλονται τα επιδόματα, νοούνται:
α) Τέκνα φυσικά, θετά ή αναγνωρισθέντα, που είναι άγαμα και δεν υπερβαίνουν το 18ο έτος της ηλικίας τους ή το 19ο έτος εφόσον φοιτούν στη μέση εκπαίδευση. Για τέκνα που φοιτούν σε ανώτερο ή ανώτατο εκπαιδευτικό Ίδρυμα της Ελλάδας ή αναγνωρισμένο του εξωτερικού ή σε Ινστιτούτο Επαγγελματικής Κατάρτισης, τα επιδόματα καταβάλλονται μόνο κατά το χρόνο φοίτησής τους, που προβλέπεται από τον οργανισμό της κάθε σχολής και σε καμία περίπτωση πέραν της συμπλήρωσης του 24ου έτους της ηλικίας τους.
β) Τέκνα με ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω που έχουν συμπληρώσει το 18ο αλλά όχι το 24ο έτος της ηλικίας τους.
γ) Τέκνα των συζύγων από άλλο γάμο, εφόσον αυτοί έχουν την αποκλειστική ευθύνη διατροφής τους και ο/η πρώην σύζυγος -άλλος γονέας δεν επιδοτείται για τα τέκνα αυτά. Ισχύουν τα ηλικιακά όρια που αναφέρονται στην περίπτωση (α).
δ) Ορφανά και από τους δύο γονείς τέκνα που αποτελούν ιδία οικογένεια. Ισχύουν τα ηλικιακά όρια που αναφέρονται στην περίπτωση (α).
5. Εισοδηματικό κριτήριο:
α) Για την καταβολή του ενιαίου επιδόματος στήριξης τέκνων λαμβάνονται υπόψη ο αριθμός των εξαρτώμενων τέκνων, η κλίμακα ισοδυναμίας, το ισοδύναμο εισόδημα και η εισοδηματική κατηγορία.
Ως κλίμακα ισοδυναμίας ορίζεται το σταθμισμένο άθροισμα των μελών της οικογένειας. Ο ένας γονέας έχει στάθμιση 1, ο άλλος γονέας έχει στάθμιση 1/3 και κάθε εξαρτώμενο τέκνο έχει στάθμιση 1/6. Ως ισοδύναμο εισόδημα ορίζεται το ετήσιο οικογενειακό εισόδημα διαιρεμένο με την κλίμακα ισοδυναμίας.
Οι οικογένειες που δικαιούνται το ενιαίο επίδομα στήριξης τέκνων διαιρούνται αναλόγως του ισοδύναμου εισοδήματος σε τρεις εισοδηματικές κατηγορίες, ως εξής:
(α) ΄Εως έξι χιλιάδες (6.000) ευρώ που λαμβάνουν το πλήρες επίδομα,
(β) από έξι χιλιάδες και ένα (6.001) ευρώ έως δώδεκα χιλιάδες (12.000) ευρώ που λαμβάνουν τα 2/3 του επιδόματος και
(γ) από δώδεκα χιλιάδες και ένα (12.001) ευρώ έως δεκαοκτώ χιλιάδες (18.000) ευρώ που λαμβάνουν το 1/3 του επιδόματος.
Για τον υπολογισμό της εισοδηματικής κατηγορίας λαμβάνεται υπόψη το εισόδημα που αναφέρεται στο εκκαθαριστικό σημείωμα του τρέχοντος οικονομικού έτους.

Η συνέχεια στο aftodioikisi.gr

Απόφαση Δ.Σ. του Κέντρου Πρόληψης Φωκίδας κατ' εφαρμογή του Ν. 4320/2015









Απόφαση Δ.Σ. του Κέντρου Πρόληψης Ν. Σμύρνης κατ' εφαρμογή του Ν. 4320/2015





Τετάρτη 13 Μαΐου 2015

Αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης του Σωματείου (Θεσσαλονίκη, 11 Μαΐου 2015)



Αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης του Σωματείου 

(Θεσσαλονίκη, 11 Μαΐου 2015)

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΠΡΑΚΤΙΚΟΥ

1.      Ομόφωνα αποφασίστηκε η επικαιροποίηση της πρότασης του Σωματείου μας για επίλυση του θεσμικού προβλήματος των δομών και συγκεκριμένα: α). Συνεχίζουμε να διεκδικούμε σθεναρά δομές και παρεχόμενες υπηρεσίες δημόσιου χαρακτήρα, ενιαιοποιημένες σε σύστημα διακριτό, αυτόνομο και με σεβασμό στις τοπικές ιδιαιτερότητες, με πάγια και τακτική χρηματοδότηση από τον προϋπολογισμό, με μεταφορά όλων των εργαζομένων στο νέο σχήμα, με συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών στη διοίκησή του. β). Ως σχήμα και μορφή αυτής της ζητούμενης ουσίας προτείνουμε και διεκδικούμε τα 13 αυτοδιοίκητα ΝΠΔΔ, με αριθμητικά τόσα τοπικά παραρτήματα όσα τα σημερινά Κέντρα Πρόληψης, με γεωγραφική και επιχειρησιακή κατανομή στο επίπεδο των 13 Διοικητικών Περιφερειών και με εποπτεία από το Υπουργείο Υγείας.

2.      Ομόφωνα αποφασίσαμε η φετινή «Παγκόσμια Ημέρα Κατά των Ναρκωτικών» να είναι αφιερωμένη όχι σε «αυτοεπιβεβαιωτικούς» εορτασμούς, αλλά σε κοινωνικές παρεμβάσεις, συγκεκριμένα με το άνοιγμα ενός διαλόγου στις τοπικές κοινωνίες γύρω από το ζήτημα της κοινωνικής, ανθρωπιστικής και αξιακής κρίσης και της από κοινού εξεύρεσης τρόπων παρέμβασης σε αυτήν – όπου και προτείνεται να εστιάσουν όλα τα Μέλη του Σωματείου και όλες οι εργαζόμενες και όλοι οι εργαζόμενοι των Κέντρων Πρόληψης εν γένει. Επίσης ομόφωνα, ορίστηκε 4μελής ομάδα, που θα επεξεργαστεί σχετικό κείμενο ψηφίσματος και θα το προωθήσει στο Δ.Σ. του Σωματείου, το οποίο θα διαμορφώσει το πλαίσιο δράσεων σε συνεργασία με την Επιστημονική Επιτροπή του Σωματείου.

3.      Ομόφωνα υιοθετήσαμε την εκτίμηση ότι το μνημονιακό καθεστώς, που βάζει τις δικές του «κόκκινες γραμμές» στους πόθους και τις ανάγκες μας είναι εδώ, ορίζει το παρόν και ναρκοθετεί το μέλλον της χώρας και του λαού. Επίσης ομόφωνα, αποφασίστηκε η εναντίωσή μας -με κείμενα και κινητοποιήσεις- σε μνημόνια και τρόικες οποιουδήποτε τύπου και οποιασδήποτε ονομασίας. Επίσης ομόφωνα αποφασίστηκε να προβούμε σε ενέργειες και να ανταποκριθούμε σε καλέσματα για κοινή δράση μας με άλλα Σωματεία Εργαζομένων του χώρου αντιμετώπισης της εξάρτησης και της κοινωνικής πρόνοιας εν γένει, με συναντήσεις, κοινές εκδηλώσεις, κοινές κινητοποιήσεις, στο πλαίσιο της συλλογικής αντιμετώπισης κοινών «ειδικών» και ευρύτερων κοινωνικών προβλημάτων, με στόχο μια συνολική διέξοδο από τους βρόχους της υποταγής, με οδηγό την αξιοπρέπειά μας. 


Το Δ.Σ. του Σωματείου

Για την κοινή ανακοίνωση των Σωματείων Εργαζομένων (ΚΕΘΕΑ, 18 ΑΝΩ, Κέντρα Πρόληψης) για το Φεστιβάλ Κάνναβης



Απόσπασμα συνέντευξης του Γενικού Γραμματέα του Συλλόγου Εργαζομένων ΚΕΘΕΑ, Δημήτρη Γιαννάτου, στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Ιωαννίνων.



Τρίτη 12 Μαΐου 2015

Παρέμβαση του Σωματείου μας στο ετήσιο τακτικό Συνέδριο της ΚΕΔΕ (8 Μαΐου 2015, Χαλκιδική)


Παρέμβαση στην Ολομέλεια του συνεδρίου της ΚΕΔΕ για την προσφορά, τις προοπτικές και τα προβλήματα των Κέντρων Πρόληψης

Τα 75 Κέντρα Πρόληψης των Εξαρτήσεων & Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας λειτουργούν σε όλη την χώρα, στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη σε επίπεδο δήμου, ή διαδημοτικό, στην Υπόλοιπη χώρα σε επίπεδο Περιφερειακής Ενότητας. Λείπουν Κέντρα Πρόληψης στις Περιφερειακές Ενότητες Πειραιά και Λασιθίου και απαιτείται να πυκνώσουν στα αστικά κέντρα.

Είναι ιστορικά και λειτουργικά συνεργασίες του κεντρικού κράτους, της αυτοδιοίκησης Α και Β Βαθμού, της ΚΕΔΕ, του ΟΚΑΝΑ και τοπικών συλλογικοτήτων, λειτουργούν με ένα υβριδικό θεσμικό πλαίσιο με πυρήνα -δυστυχώς ακόμα- την αστική μη κερδοσκοπική εταιρεία.

Οι δράσεις τους στοχεύουν στην αντιμετώπιση των αιτιών που δημιουργούν εξάρτηση και ψυχική διαταραχή, αλλά και στην έγκαιρη παρέμβαση πριν η εξάρτηση εγκατασταθεί και γίνει σύστημα στις ζωές των ανθρώπων. Κύριος στόχος των υπηρεσιών μας είναι η Νεολαία.

Γι’ αυτό πολλές χιλιάδες άνθρωποι καθημερινά σε όλη την Ελλάδα, είτε είναι γονείς, είτε δάσκαλοι, είτε οι ίδιοι οι νέοι, δέχονται καθημερινά τις υπηρεσίες μας, είτε για συμβουλευτική, είτε για εκπαίδευση, είτε για ευρύτερη ψυχοκοινωνική στήριξη.


Τα τελευταία χρόνια έχουν αυξηθεί γεωμετρικά οι δράσεις μας και τα αιτήματα για παρέμβαση, λόγω της κρίσης που δημιουργεί ψυχική δυσφορία σε πολλούς συνανθρώπους μας και άρα έχουν ανάγκη για δωρεάν και άμεση παρέμβαση είτε σε ατομικό είτε σε συλλογικό επίπεδο.

Την ίδια στιγμή τα Κέντρα είναι σε δεινή κατάσταση, λειτουργούν με μειωμένο προσωπικό και από την άλλη η υποχρηματοδότηση δημιουργεί καθημερινά προβλήματα. Τα τελευταία χρόνια έχουμε μείνει επί μήνες απλήρωτοι και αυτή την στιγμή που μιλάμε 50 συνάδελφοί μας είναι ακόμα απλήρωτοι. Όμως δεν είναι κυρίως η απληρωσιά που μας θυμώνει, είναι που έχουν «κοπεί» οι αναγκαίες δαπάνες για να μετακινούμαστε σε κάθε χωριό της χώρας, όπου χρειαζόμαστε, αλλά και για να έχουμε την αναγκαία για την δουλειά μας διαρκή επιμόρφωση.

Τα προβλήματα αυτά στα Κέντρα Πρόληψης είναι μεν όπως και σε άλλες δομές αποτέλεσμα των μνημονιακών περικοπών, αλλά είναι πολύ περισσότερο αποτέλεσμα θεσμικών προβλημάτων, από την γέννησή τους εδώ και 20 χρόνια.

Αναγνωρίζουμε ότι μαζί με τους εργαζόμενους όλο αυτόν τον καιρό αγωνίστηκαν και εμπνευσμένοι άνθρωποι της αυτοδιοίκησης, κόντρα σε άλλους που έβλεπαν τα Κέντρα Πρόληψης ευκαιριακά, μόνο σαν επικοινωνιακό και γενικότερα μικροπολιτικό «ατού», άνθρωποι που πάλεψαν μαζί μας και πετύχαμε 3 κατά σειρά Κεντρικές Προγραμματικές συμφωνίες για την χρηματοδότηση των Κέντρων Πρόληψης με την συμμετοχή των Υπουργείων Εσωτερικών και Υγείας (κατά 50% από τους Κ. Α. Π.  της αυτοδιοίκησης α’ βαθμού). Παράλληλα αρκετοί αγωνίστηκαν μαζί μας για κάποιες νομοθετικές παρεμβάσεις από το ειδικό άρθρο 61 για τα Κέντρα Πρόληψης  που προστέθηκε στο κώδικα νόμων για την αντιμετώπιση των ναρκωτικών το 2011 και παρά τα πολλά προβλήματά του, πρώτη φορά ονόμασε νομοθετικά ότι υπάρχουν στην Ελλάδα και αυτές οι υπηρεσίες, από τον ν. 4139/2013 - νέου κώδικα νόμων για την αντιμετώπιση των Ναρκωτικών, που διατήρησε το ειδικό άρθρο 61 του προηγούμενου νόμου για την ύπαρξη των Κ. Π. και ισχυροποίησε με άλλα άρθρα τον ιδιαίτερο και «αυτοκέφαλο» σε ένα ενιαίο σύστημα ρόλο τους. Τελευταία νομοθετική παρέμβαση πρόσφατα με τον νόμο 4320/15 που έλυσε διοικητικά και εργασιακά θέματα των Κέντρων Πρόληψης.

Κυρίες και κύριοι της Αυτοδιοίκησης, τα Κέντρα Πρόληψης δεν είναι πλέον θεσμικά, όπως ήταν λίγα χρόνια μόλις πριν. Δεν είναι ένα «εύκολο μαγαζί γωνία» και  βέβαια δεν  εξυπηρετεί την αυτοδιοίκηση του παρόντος και του μέλλοντος ένας τέτοιος χαρακτήρας των Κέντρων Πρόληψης. Αντίθετα την ενισχύει να συμμετέχει σε ένα ολοκληρωμένο, δυναμικό θεσμικά και λειτουργικά Πανελλαδικό βραχίονα ψυχοκοινωνικών παρεμβάσεων στην Νεολαία. (Το 80% των παρεμβάσεων Πρόληψης στην Ελλάδα, σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο, γίνονται από τα Κέντρα Πρόληψης).

Πιστεύουμε λοιπόν ότι θα παλέψετε μαζί μας να εκδοθεί επιτέλους ένας ενιαίος εσωτερικός κανονισμός των Κέντρων Πρόληψης, κανονισμός που εκκρεμεί από τον νόμο του 2011.  Ένας κανονισμός που θα απαρτιώνει θεσμικά τα Κέντρα Πρόληψης και θα ενισχύει τον δημόσιο χαρακτήρα τους. Για τον κανονισμό αυτόν καταφέραμε να υπάρχει στην νέα κεντρική προγραμματική σύμβαση, ειδική διαδικασία, αλλά εδώ και έναν χρόνο δεν την προχώρησε, δια του ειδικού οργάνου της σύμβασης, την Επιτροπή Παρακολούθησης  το Υπουργείο Υγείας.

Ο ενιαίος εσωτερικός κανονισμός είναι για μας ενδιάμεσος στόχος. Κάτι που είναι απαραίτητο να γίνει άμεσα και λόγω όλων αυτών των θεσμικών μεταβολών που τοποθετούν πλέον τα Κέντρα Πρόληψης κοντύτερα στο «ευρύτερο δημόσιο».  Έχουμε τοποθετηθεί ότι το παρόν θεσμικό πλαίσιο δεν μας καλύπτει, επομένως συνεχίζουμε να διεκδικούμε ολοκληρωμένη θεσμική αλλαγή. Την προηγούμενη φορά που τέθηκε το ζήτημα δεν ήμασταν μαζί με το συνδικαλιστικό όργανο της Αυτοδιοίκησης την ΚΕΔΕ, επειδή φοβήθηκαν οι αιρετοί ότι θέλουμε να βγάλουμε την αυτοδιοίκηση απέξω από τα Κέντρα Πρόληψης.

Κύριοι και κυρίες της Αυτοδιοίκησης δεν θέλουμε να βγάλουμε την αυτοδιοίκηση απ’ έξω. Aντίθετα να κρατήσουμε όλα τα θετικά στοιχεία που έχει ο θεσμός των Κέντρων Πρόληψης, όπως η συμμετοχή στην λήψη των αποφάσεων των τοπικών κοινωνιών, αλλά να τα εντάξουμε σε ένα ξεκάθαρο, δημόσιο, ενιαίο και ταυτόχρονα ευέλικτο, λειτουργικό σύστημα. Όχι ένα σύστημα που οδηγεί στην πολύμηνη καθυστέρηση πληρωμής των μισθών μας, ενώ υπάρχουν τα χρήματα και αυτό γιατί μπλοκάρει κάπου ο πολυδαίδαλος μηχανισμός μεταφοράς των πιστώσεων. Νομίζω ότι πλέον πρέπει να μας ακούσετε. Οι εμπειρίες που και εσείς έχετε όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης  νομίζω ότι ίσως σας οδηγούν στις σκέψεις μας.

Εμείς δεν βγάζουμε απέξω ότι το Κεντρικό Κράτος σας μεταφέρει αρμοδιότητες δίχως πόρους, ότι χρειάζεται γενναία  χρηματοδότηση για να πετύχει το όποιο αυτοδιοικητικό  μοντέλο και παλεύουμε μαζί σας, ως κομμάτι κατά το ήμισι της αυτοδιοίκησης.

Μαζί εξάλλου παλεύουμε στις περισσότερες περιπτώσεις των Κέντρων Πρόληψης για να ενδυναμώσουμε τους νέους μας και όλη την κοινωνία απέναντι στον κίνδυνο των ναρκωτικών, μαζί μπορούμε να παλέψουμε για να κάνουμε τα θεσμικά όπλα αυτής της πάλης πιο δυνατά.


Ευχαριστώ.


Αλέξανδρος Σταθακιός, Γεν. Γραμματέας Σωματείου Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης των Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας.

Απόφαση Δ.Σ. του Κέντρου Πρόληψης Χίου κατ' εφαρμογή του Ν. 4320/2015




Πέμπτη 7 Μαΐου 2015

1η Πανελλαδική Συνάντηση Δομών Αλληλεγγύης (9/5-10/5) - Πρόγραμμα και βίντεο


1η Πανελλαδική Συνάντηση Δομών Αλληλεγγύης 



Δείτε το αναλυτικό πρόγραμμα της πανελλαδικής συνάντησης δομών αλληλεγγύης: 
για να το διαβάσετε στην αγγλική γλώσσα, πατήστε εδώ

Mια πολύτιμη συλλογική εμπειρία αυτοοργάνωσης μπροστά σε νέες προκλήσεις
Έχει ανοίξει μπροστά μας μια νέα περίοδος, ταυτόχρονα ελπιδοφόρα όσο και δύσκολη αλλά και πρωτόφαντη. Το κίνημα κοινωνικής αλληλεγγύης βρίσκεται μπροστά σε νέες προκλήσεις σε ό,τι αφορά στην ανάπτυξη συλλογικών δράσεων αλληλεγγύης, παρεμβάσεων στο θεσμικό πλαίσιο και αξιοποίησης πόρων.

Η συλλογική μας εμπειρία 
Στα τέσσερα άγρια χρόνια της χειρότερης επίθεσης στην κοινωνία, την εργασία και τα δικαιώματα, οι δομές αλληλεγγύης αναπτύσσοντας ένα πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης μέσα από εκατοντάδες δομές με ποικίλα χαρακτηριστικά, συνέβαλαν σημαντικά ώστε να κρατηθεί όρθια η κοινωνία.
Όσοι συμμετέχουν στις δομές αξιοποίησαν στο έπακρο ιδέες και δεξιότητες, συχνά ανέπτυξαν και καινούργιες, έτσι ώστε σήμερα να έχουμε ένα σπουδαίο δυναμικό στο πεδίο αυτού που με όρους τυπικών προσόντων θα ονομάζαμε κοινωνική εργασία. Η συσσωρευμένη αυτή γνώση και εμπειρία έχει κατά καιρούς αποτιμηθεί, αλλά χρειάζεται ακόμη πολλή δουλειά για την κατανόηση, τη γενίκευση των συμπερασμάτων και την ανάπτυξη νέων ιδεών και προτάσεων ώστε αυτή η πείρα να γίνει άμεσα αξιοποιήσιμη στο πεδίο των κοινωνικών αναγκών. Και αυτή η δουλειά δεν μπορεί να είναι αντικείμενο ενός εξωτερικού ως προς τα προβλήματα παρατηρητή αλλά να απορρέει και να ανατροφοδοτείται από τη συνεχή δράση του κινήματος κοινωνικής αλληλεγγύης.
Παράλληλα, οι δομές αλληλεγγύης διαμόρφωσαν ένα διαφορετικό μοντέλο οργάνωσης και συμμετοχής με αποτέλεσμα να έχουν δημιουργηθεί χώροι ελευθερίας και αυτενέργειας, μακριά από τον κίνδυνο στασιμότητας και γραφειοκρατικοποίησης. Ως τέτοιοι οι δομές αλληλεγγύης αποτελούν συλλογικότητες ενίσχυσης της κοινωνικής συμμετοχής, της ισοτιμίας, του κοινωνικού ελέγχου και του βαθέματος της δημοκρατίας, μέσα από διαδικασίες αυτο-οργάνωσης. 

Οι νέες προκλήσεις
Η πρόκληση που έχουμε μπροστά μας είναι πολυεπίπεδη: ανάπτυξη του κινήματος αλληλεγγύης και μεγαλύτερη ακόμα σύνδεσή του με την κοινωνία, ενδυνάμωση της συνοχής του αλλά και αύξηση της οργανωτικότητάς του, διαρκής προγραμματική επεξεργασία και διατύπωση προτάσεων αλλά και συμβολή και έλεγχος στην άσκηση κυβερνητικών πολιτικών. 
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει παράλληλα εργαστήρια προκειμένου να ανταποκριθεί, όσο μπορεί, στον πλούτο θεμάτων και ιδεών που προέκυψαν στις συναντήσεις προετοιμασίας. Οι βασικοί άξονες προβληματισμού και τα συμπεράσματα κάθε εργαστηρίου θα παρουσιαστούν την Κυριακή στην τελευταία καταληκτική συνάντηση.

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
(9-10 Μαίου στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο)

Σάββατο 9 Μαΐου
11.00 – 11.30 (Αίθουσα Α)
ΑΝΟΙΓΜΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ: Σύντομη ενημέρωση για το πρόγραμμα και τη μεθοδολογία της συζήτησης

12.00 – 15.00 
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ 1: (Αίθουσα Α)
Χωρίς Μεσάζοντες: Τρία χρόνια μετά ετοιμαζόμαστε για τα επόμενα βήματα
Τα Χ-Μ μεγαλώνουν, αλλάζουν, ακολουθούν διαφορετικούς δρόμους, ενοχλούν και πολεμιούνται. Διεκδικούν συλλογικά την ύπαρξή τους. Συντονίζονται προτείνοντας νομοθετικές αλλαγές, συζητούν για το μέλλον τους.
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ 2: (Αίθουσα Β) 
Νομικό πρόσωπο: Αρκεί το κούτελο ή χρειαζόμαστε και νομική υπόσταση;
Χρειαζόμαστε ως δομές κοινωνικής αλληλεγγύης νομική μορφή και για ποιους λόγους; Σε ποιες δράσεις δυσκολευόμαστε, ποιες είναι αυτές, ποια τα θετικά τους αλλά και τ’ αρνητικά τους;      
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ 3: (Φουαγιέ)
Παιδεία: Κοινωνικά φροντιστήρια / αλληλέγγυα εκπαιδευτήρια
Παρεμβαίνουμε στην (ουσιαστικά) ταξική ανισότητα πρόσβασης στην εκπαίδευση. Εντάσσουμε μέσω της γλώσσας μετανάστες κάθε ηλικίας. Ανοιγόμαστε και σε άλλα πρωτόγνωρα πεδία (γενικών γνώσεων, ειδικεύσεων, πολιτισμού), μια και το δίλημμα «παιδεία ή εκπαίδευση» βρίσκεται πάντα παρόν;

16.00-20.00
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ 1: (αμφ. Φραγκόπουλου)
Πάνω απ’ όλα αμοιβαιότητα!
Οι δεξιότητες και οι γνώσεις όλων μας αποτελούν πολύτιμους πόρους. Η ενεργοποίηση και η συμμετοχή των οικογενειών μας είναι ένα θέμα που συνεχώς μας απασχολεί. Η μέγιστη ενεργοποίηση μπορεί να φτάσει στο 30%. Με το υπόλοιπο 70% τι γίνεται; Πώς όλο αυτό το μεγάλο δυναμικό καταγράφεται, αναδεικνύεται και συμμετέχει;     
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ 2: (Αίθουσα Α)
Επικοινωνία: Πολλαπλασιάζοντας το αποτέλεσμα
Δρούμε, κινητοποιούμαστε, οργανώνουμε καμπάνιες, συζητήσεις  κι εκδηλώσεις. Πώς τις επικοινωνούμε; Πρακτικό εργαστήριο επικοινωνίας, διαδικτυακής οργάνωσης και αλληλοϋποστήριξης για να πολλαπλασιάσουμε το αποτέλεσμα.
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ 3: (Αίθουσα Β)
Κοινωνική & αλληλέγγυα  οικονομία: Για τη δημιουργία ενός μόνιμου χώρου συνάντησης και διαλόγου
Ο πλούτος θεωρίας, πρακτικών και μεθοδολογίας που έχει ανθίσει τα τελευταία χρόνια «φωνάζει» πως υπάρχει κι άλλος δρόμος για να οργανωθεί η οικονομία, η εργασία, ο ελεύθερος χώρος και χρόνος. Μπορούν αυτές οι πρακτικές να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στους ενδιαφέροντες καιρούς που ζούμε; Οπωσδήποτε λέμε εμείς... Και δεν είναι μόνο εφικτό είναι αναγκαίο!
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ 4: (Φουαγιέ)
Εργασία: Η αλληλεγγύη συστατικό στοιχείο των εργατικών χώρων
Μπαίνουμε σε βαθιά νερά! Στην ουσία και την απαρχή της συνδικαλιστικής πρακτικής. Βιώνοντας την απαξίωση του συνδικαλισμού, πώς θα μπορούσαμε να συνεισφέρουμε στην επανανοηματοδότησή του; Ποιοι είναι οι τρόποι, οι μέθοδοι προσέγγισης και τα εργαλεία;

Κυριακή 10 Μαΐου
11.00 –14.00    
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ 1: (αμφ. Φραγκόπουλου)
Εξοικονομώντας πόρους
Τα τρόφιμα και τα φάρμακα συγκεντρώνονται πια με αρκετή δυσκολία, γεγονός που όλοι/όλες το αντιμετωπίζουμε στις δράσεις μας. Είναι στ’ αλήθεια τόσο σπάνια ή μήπως πρέπει να αρχίσουμε να κοιτάμε κι αλλού;  Με ποιους τρόπους και ποιες συνέργειες θα αναζητήσουμε τον πλούτο της χώρας;
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ 2: (Αίθουσα Α)
Στέγη: «Ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι μας»
Σπίτια, καταστήματα και αγροτεμάχια συνεχίζουν να εκπλειστηριάζονται. Οι εξώσεις ενοικιαστών αυξάνονται και μαζί τους η ανασφάλεια. Ταυτόχρονα γύρω μας είναι υπαρκτό ένα μεγάλο κτιριακό απόθεμα σε αχρησία. Το διεκδικούμε; Με ποιους τρόπους και για ποιες χρήσεις; Πώς αντιδρούμε απέναντι σ’ αυτή την πραγματικότητα;
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ 3: (Αίθουσα Β)
ΚΙΦΑ: «Την υγειά μας να ‘χουμε!»
Νέα κατάσταση, νέα καθήκοντα! Πώς τα κοινωνικά ιατρεία και φαρμακεία αλληλεγγύης μπορούν να διευρύνουν τους τρόπους και τα πεδία παρέμβασης; Αναζητούμε τα εργαλεία μεγαλύτερου συντονισμού και προσεγγίζουμε νέες θεματικές.

14.00-16.00
ΚΑΤΑΛΗΚΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ: 
Παρουσιάζουμε τα συμπεράσματα, τους προβληματισμούς και τις ιδέες που συζητήθηκαν στα εργαστήρια μας και συνδιαμορφώνουμε το μήνυμα της συνάντησης. Συντονιζόμαστε και προχωράμε!