Πέμπτη 31 Οκτωβρίου 2013

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΓΩΝΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΣΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ


ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΓΩΝΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΠΑΜΕ ΣΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ


Παρασκευή 1 Νοέμβρη και ώρα 19.00 πλατιά σύσκεψη εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης, το ΚΕΘΕΑ και τον ΟΚΑΝΑ για την συγκρότηση επιτροπής αγώνα του ΠΑΜΕ στην Πρόληψη και την Απεξάρτηση.
Χαλκοκονδύλη 37, 2ος όροφος, Αθήνα


Εργαζόμενοι στο ΚΕΘΕΑ, τον ΟΚΑΝΑ, τα Κέντρα Πρόληψης,
Παίρνουμε την υπόθεση του δικού μας αγώνα στα χέρια μας!    

Συγκροτούμε ενιαία επιτροπή αγώνα των εργαζομένων στο χώρο της πρόληψης και της απεξάρτησης, ενάντια στο μαύρο μέτωπο μεγαλοεπιχειρηματιών – που μέσα σ’  αυτούς είναι και οι έμποροι ναρκωτικών – , κυβέρνησης, ΤΡΟΪΚΑ και ΕΕ.

Πρωτοστατούμε στην ανασύνταξη και αντεπίθεση του εργατικού κινήματος.

Δεν αποχωρούμε από τα πρωτοβάθμια σωματεία όπως θα θέλανε πολλοί!!

Παλεύουμε για την πραγματική ταξική ενότητα των εργαζόμενων μέσα από την αναζωογόνηση, το πραγματικό ζωντάνεμα των πρωτοβάθμιων σωματείων, με ανώτερο όργανο τη μαζική, καλά οργανωμένη, γενική συνέλευση. Της πραγματικά συλλογικής, συναδελφικής συζήτησης και συλλογικής απόφασης, με κριτήριο την αποτελεσματικότητα του αγώνα των εργαζομένων στην απεξάρτηση, αλλά και συνολικά όλων των εργαζομένων, και των ανθρώπων που δίνουν τον αγώνα να ξεφύγουν από τη μέγγενη των ναρκωτικών, να διεκδικήσουν ζωή με δικαιώματα.

Συνάδελφοι,

Είναι ώρα ευθύνης. Έχετε πια μεγάλη πείρα από τα λόγια και τα έργα των διοικήσεων των σωματείων μας. Αξιοποιείστε αυτή την πείρα, βγάλτε συμπεράσματα, γυρίστε την πλάτη σας στις δυνάμεις που παρά την επαναστατική φρασεολογία, στην πράξη άνοιξαν το δρόμο για να περάσουν όλα τα αντεργατικά μέτρα.

Γιατί δεν μπορείς να λες ότι πολεμάς τα μνημόνια και να δέχεσαι την ΕΕ και την ανταγωνιστικότητα.

Γιατί δε μπορούμε να τους ακούμε να μας μπαφιάζουν για τα λαμόγια και για τους κλέφτες πολιτικούς, συνθήματα της Πλατείας που έθρεψαν τη Χρυσή Αυγή, και να μην χτυπάς τον καπιταλισμό που είναι η μήτρα που γεννά και αναπαράγει τέτοια φαινόμενα.

Γιατί δεν μπορείς να λες ότι είσαι ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της απεξάρτησης και να μιλάς για το διαχωρισμό των ναρκωτικών σε μαλακά και σκληρά και για το δικαίωμα της προσωπικής αυτοδιάθεσης.

Γιατί δεν μπορείς να μιλάς μόνο για αυτοεκτίμηση, αυτοπεποίθηση, προσωπικά συστήματα αξιών και ατομική ευθύνη, ιδιωτικοποιώντας το πρόβλημα της εξάρτησης σε πλαίσια αυτοαναφοράς, ενώ τα αίτια του προβλήματος είναι κοινωνικά και πολιτισμικά, βάση των οποίων είναι οι παραγωγικές σχέσεις του διαβρωτικού καπιταλισμού.

Γιατί δεν μπορείς να θεωρείς την εξάρτηση χρόνια και υποτροπιάζουσα νόσο του εγκεφάλου που δεν επιδέχεται σαν θεραπευτική παρέμβαση παρά μόνο την φαρμακευτική συντήρηση που επιβάλλουν τα κέρδη των φαρμακοβιομηχανιών, ενώ στις συλλογικές αναπαραστάσεις να θεωρείται ανήμπορος και υπεύθυνος για την ασθένεια του μόνον ο τοξικοεξαρτημένος.

Γιατί δεν μπορείς να καταγγέλλεις τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ όπως κάνουν σήμερα οι πλειοψηφίες των σωματείων του ΚΕΘΕΑ και του ΟΚΑΝΑ και να καλείς σε συντονιστικά συγκεκριμένων πρωτοβάθμιων σωματείων επειδή η οργανωσούλα  σου εκεί έχει παρέμβαση, όταν μέχρι χθες συμμετείχες σε όλες τις συγκεντρώσεις με τη ΓΣΕΕ, βαρούσες παλαμάκια στον Παναγόπουλο και στα συνέδρια ψήφιζες μαζί τους τις αποφάσεις. Τότε αποκαλούσες το ΠΑΜΕ διασπαστικό και τώρα εκφράζοντας με συνέπεια το αντιΚΚΕ και αντιΠΑΜΕ μένος της οργανωσούλας σου να φωνάζεις «Ούτε με το ΠΑΜΕ, ούτε με τη ΓΣΕΕ». Να μιλάς για την ανάγκη των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών και να παραβιάζεις το καταστατικό που έφτιαξαν τα ίδια τα μέλη του σωματείου, και όχι το κράτος, και να κάνεις Γενικές Συνελεύσεις χωρίς προετοιμασία, χωρίς αρχή και τέλος, που είτε θέλουν οι εργαζόμενοι είτε όχι, να καταλήγουν σε μια εξουσιοδότηση του ΔΣ και να κάνεις εκλογές όποτε βολεύει εσένα και όχι όποτε ορίζει το καταστατικό.

Εμείς το λέμε καθαρά: τον τροχό της ιστορίας θα τον γυρίσουν προς τα μπρος οι καλά οργανωμένες και συνειδητά αποφασισμένες εργατικές λαϊκές μάζες, κόντρα στους θεούς και τους δαίμονες του κεφαλαίου. Για να ανθρωπέψει ο άνθρωπος, για να διαφεντέψει τον πλούτο που παράγει. Για την οργάνωση αυτού του αγώνα βασικό του κύτταρο θα είναι το καλά οργανωμένο και μαζικό πρωτοβάθμιο σωματείο.

Δίνουμε το χέρι σε κάθε συνάδελφο και συναδέλφισσα που κατανοεί ότι αξίζει κάθε θυσία η συμβολή σε αυτό τον αγώνα κάνοντας το βήμα, συγκροτώντας την επιτροπή αγώνα των εργαζομένων στο χώρο της πρόληψης και της απεξάρτησης.



Πρώτο αγωνιστικό ραντεβού η μάχη για την οργάνωση και την περιφρούρηση της μεγάλης πανελλαδικής απεργίας στις 6 του Νοέμβρη και στα μεγάλα απεργιακά συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ στις 10.30 στην Ομόνοια στην Αθήνα και στις άλλες πόλεις.


Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2013

ΚΕΕΛΠΝΟ, ΚΕΘΕΑ, ΟΚΑΝΑ στους 239 Εποπτευόμενους Φορείς του Υπουργείου Υγείας προς συγχώνευση και κατάργηση


Σχόλιο ιστολόγου:

Στη λίστα των 800 οργανισμών, που θα συγχωνευτούν ή θα καταργηθούν [όπως παρουσιάζεται σε σημερινό (29/10/2013) δημοσίευμα του aftodioikisi.gr], συγκαταλέγονται:

- Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ), προς το τέλος της 2ης σελίδας των Φορέων Υπουργείου Υγείας.

- Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ), αμέσως κατόπιν.

Όλα τα Νοσοκομεία Αθήνας, Θεσσαλονίκης και Περιφερειακά (άρα και ΨΝΑ, ΨΝΘ, συνεπώς και τα 18 ΑΝΩ, ΑΡΓΩ, ΙΑΝΟΣ), στο μέσο της τρίτης σελίδας των Φορέων Υπουργείου Υγείας.

- Οργανισμός Κατά των Ναρκωτικών (ΟΚΑΝΑ), προς το τέλος της 3ης σελίδας των Φορέων Υπουργείου Υγείας.

Σημείωση: Όπως θα δείτε, από τους 239 Εποπτευόμενους Φορείς του Υπουργείου Υγείας  δεν αναφέρονται όλοι, αλλά "οι σπουδαιότεροι".






Πηγή:


Συγχωνεύονται 800 οργανισμοί- 30.000 υπάλληλοι κινδυνεύουν με διαθεσιμότητα/απόλυση





Στο στόχαστρο μπαίνουν 800 οργανισμοί, οι οποίοι, μετά από αξιολόγηση, θα συγχωνευτούν ή θα καταργηθούν, σύμφωνα με πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπίας.  Πρόκειται για οργανισμούς και εταιρείες του Δημοσίου που υπάγονται στα υπουργεία Οικονομικών, Ανάπτυξης , Παιδείας, Πολιτισμού, Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Υγείας, Εργασίας, Αγροτικής Ανάπτυξης, Μεταφορών και Περιβάλλοντος.
Σε όλες αυτές τις υπηρεσίες υπηρετούν, σύμφωνα με τους υπολογισμούς, 30.000 υπάλληλοι, οι οποίοι είτε θα μπουν στο πρόγραμμα της διαθεσιμότητας είτε θα απολυθούν.
Αυτοί οι οργανισμοί θα αποτελέσουν στην ουσία  τη δεξαμενή εργαζομένων απ’ όπου θα προέλθουν οι προς απόλυση και προς διαθεσιμότητα υπάλληλοι.
Οι βασικοί άξονες στους οποίους θα στηριχθεί η αξιολόγηση των δομών των φορέων της δημόσιας διοίκησης είναι:
-Καθορισμός πολιτικών, στόχων, αρμοδιοτήτων που θα πρέπει να διατηρηθούν, ή να καταργηθούν, ή να αποκεντρωθούν, ή να παρέχονται από τρίτους, ή των οποίων το πεδίο εφαρμογής χρήζει διεύρυνσης
-Προσδιορισμός των υπερστελεχωμένων / υποστελεχωμένων μονάδων/φορέων
-Δυνατότητα ανακατανομής προσωπικού (εντός ή εκτός φορέα)
-Βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών και αξιοποίησης των πόρων.

Αναδημοσίευση από το aftodioikisi.gr

Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Άρθρο συναδέλφου του ΚΕΘΕΑ, Δ. Γιαννάτου: "Συνδικαλιστικό Κίνημα στην Ελλάδα: Κρίση και Προοπτικές"


Ακολουθεί κείμενο του συναδέλφου Δημήτρη Γιαννάτου, εργαζομένου του ΚΕΘΕΑ και Αντιπροέδρου Δ.Σ. του Συλλόγου Εργαζομένων ΚΕΘΕΑ, που αποτέλεσε εισήγηση, σε Συνδιάσκεψη Κίνησης Πολιτών  και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΑΡΔΗΝ – τεύχος 94 – Οκτώβριος 2013.
 25/10/2013   
ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ: 
ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ
Eργάζομαι στο ΚΕΘΕΑ,περίπου 17 χρόνια και στο διάστημα αυτό έχω εκλεγεί δυο φορές στο ΔΣ του Συλλόγου Εργαζομένων ΚΕΘΕΑ, έχοντας τη θέση του Αντιπροέδρου. Η πρώτη φορά ήταν το1998 και η δεύτερη το 2011 (έως σήμερα). Στο μεσοδιάστημα, ήμουν πάντα ενεργός στις δράσεις του Συλλόγου, επιλέγοντας όμως συνειδητά να μην θέτω υποψηφιότητα.
Είχα την τύχη λοιπόν, να  μετέχω θεσμικά, σε δυο χαρακτηριστικές συγκυρίες του συνδικαλιστικού κινήματος. Την πρώτη, σε στιγμές πλήρους ηγεμονίας του «κοινωνικού κράτους» της  εξασφάλισης, της συναίνεσης και των συλλογικών διαπραγματεύσεων σε συνθήκες θερμοκηπίου. Εκεί συνειδητοποίησα, αυτή την οπτική που θέλει το κοινωνικό κράτος, να αποτελεί το αποτέλεσμα της διαπάλης μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας και να είναι τόσο μια μεγάλη κατάκτηση των εργαζομένων, όσο και μια μορφή κοινωνικού ελέγχου, αλλά και ενσωμάτωσης στο κυρίαρχο οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό μοντέλο.
Την δεύτερη, σε στιγμές πρωτόγνωρης κρίσης και αποδόμησης των εργασιακών σχέσεων, όπου παρά την ριζοσπαστικοποίηση του λαού, το συναινετικό κλίμα και οι παλιές τακτικές διαπραγμάτευσης επιζούν, μόνο που τώρα εστιάζονται αποκλειστικά στην άμυνα για το ελάχιστο που μπορεί να σωθεί. Δηλαδή, περισσότερο μια «ψυχολογικού τύπου» εξασφάλιση – με την υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας – σ’ένα καθεστώς αυταρχισμού και κατάρρευσης.                                                               
Εξαντλώντας τις κατηγόριες μου, ενάντια στο συνδικαλιστικό κίνημα, κάτι που γίνεται κατά κόρον – ίσως και πολύ εύκολα- τα τελευταία χρόνια από πολλούς, θα μείνω στην διαπίστωση πως ο γραφειοκρατικός συνδικαλισμός (σε δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο επίπεδο), είναι το μόνο ή το πρώτο «κλειστό επάγγελμα» που θα έπρεπε να ανοίξει. 
Προβληματιζόμενοι, όμως, για το μέλλον του συνδικαλιστικού κινήματος στη τραγική συγκυρία της κρίσης, θα επιχειρήσω ενδεικτικά μια σύντομη καταγραφή των ενδογενών χαρακτηριστικών του, που προϋπήρχαν της κρίσης και τα οποία ευθύνονται εν πολλοίς για την αμηχανία και την ουσιαστική απραξία του, ενώ από την άλλη κάνουν επιτακτική την αλλαγή της προοπτικής και της ποιότητάς του.
  1. Η παραχώρηση από το «συναινετικό κοινωνικό κράτος» σημαντικού μέρους της εξουσίας στην γραφειοκρατική συνδικαλιστική ιεραρχία, οδήγησε στην ενσωμάτωση του συνδικαλιστικού κινήματος και στον εξαρτημένο εναγκαλισμό του με την κυβερνητική, κομματική και εργοδοτική κυριαρχία.
  2. Σε αντιστοιχία με τους πολιτικούς, που οι περισσότεροι δεν έχουν εργαστεί, αλλά πείθουν τις μάζες, ότι αυτό γίνεται για το καλό της Ελλάδας, αναδείχτηκε μια γενιά υψηλόβαθμων συνδικαλιστών που έκαναν ακριβώς το ίδιο, εξελισσόμενοι σε εξειδικευμένους επαγγελματίες της «συνδικαλιστικής τέχνης».
  3. Τα περισσότερα κομματικά συνδικάτα της Αριστεράς, δεν έχουν πια σχέση με τον σοσιαλισμό που επαγγέλλονται, αλλά υιοθετούν λογικές, συμπεριφορές και νοοτροπία, που δεν σχετίζονται με την κοινωνική δικαιοσύνη και τις ανάγκες του εργατικού κινήματος.  Αυταρχισμός, εξαφάνιση αντίθετης φωνής, αναξιοκρατία, έλλειψη αυτοκριτικής και οράματος, συντεχνιακή και πελατειακή λογική, εκφυλισμένος και προπαγανδιστικός συνδικαλιστικός λόγος. Ακολούθησε την μορφή των «ομάδων συμφερόντων» και των «ομάδων πίεσης» μεταξύ κοινωνικών εταίρων (Lobbying/Partnershipstrategies). Η εξέλιξη αυτή, οδήγησε σε έναν αυστηρό «συνδικαλιστικό οικονομισμό», που δεν ευνόησε την συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων για μείωση των εισοδηματικών και οικονομικών ανισοτήτων, αλλά αντίθετα διεύρυνε τον παρασιτισμό και τις ανισότητες της ελληνικής κοινωνίας. Παράλληλα, η δυναμική εξαντλήθηκε στην κήρυξη «κανονισμένων» απεργιών( μεταξύ 1980 – 2003, το 48% των απεργιών στην Ευρώπη, πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα) και όχι στην αναζήτηση νέων μορφών αγώνα που πλήττουν το παρασιτικό κλίμα και οδηγούν στην ευρύτερη κοινωνική χειραφέτηση των εργαζομένων, ως παραγωγών και πολιτών.
Όσον αφορά τώρα, δομικές ιδιαιτερότητες:
  1. Η παγκοσμιοποίηση και η αποδόμηση του έθνους-κράτους, που διαμορφώνουν  οινεοαποικιακές κυριαρχικές ελίτ, μέσω υπερεθνικών Οργανισμών, οδήγησε σε λήψη αποφάσεων που λαμβάνονται εκτός του στενού πολιτικού πεδίου των κρατών. Αντίθετα, το πλαίσιο και οι αγώνες των συνδικάτων, αφορούν στο εσωτερικό της χώρας και αδυνατούν να αντισταθούν και να επηρεάσουν τα κέντρα των αποφάσεων για την οικονομία και την πολιτική.
  2. Ο παρασιτισμός και η αποβιομηχάνιση της χώρας, οδήγησε στην συρρίκνωση του συνδικαλισμού στο ιδιωτικό τομέα ( και ιδιαίτερα σε παραδοσιακούς βιομηχανικούς κλάδους, οι οποίοι εμφανίζουν υψηλά ποσοστά συμμετοχής και συνδικαλιστικής πυκνότητας. Έτσι, διαμορφώθηκε ο συνδικαλισμός δυο ταχυτήτων: ισχυρός στο Δημόσιο και στις ΔΕΚΟ – αναιμικός στον ιδιωτικό τομέα.
  3. Η ίδια η λειτουργία της Συλλογικής διαπραγμάτευσης και αντιπροσώπευσης (μεσολάβηση-διαιτησία, Εθνική Συλλογική Σύμβαση, κ.α) είχε το αντιφατικό χαρακτηριστικό, ότι η ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και συνθηκών, γενικεύονταν στο σύνολο των εργαζομένων, είτε συμμετείχαν πολύ, είτε λίγο, είτε καθόλου στα εργατικά συνδικάτα και τους αγώνες. Αντικειμενικά, αυτό οδήγησε σε μείωση της συμμετοχής των εργαζομένων στο συνδικαλιστικό κίνημα. Επιπλέον, οι κεντρικές ηγεσίες απομακρύνθηκαν από την βάση και αγνοούσαν τις πραγματικές συνθήκες εργασίας σε κάθε επαγγελματικό κλάδο, συντηρώντας προνόμια και υφιστάμενους κατακερματισμούς. ( Υπεραπασχόληση στους άνδρες – υποαπασχόληση στις γυναίκες, διαφορετικά ωράρια και υπερωρίες σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, διαφορετική αποζημίωση εργατών και υπαλλήλων, ειδικές παροχές στις ΔΕΚΟ, περιορισμένα επιδόματα στο ιδιωτικό τομέα, κ.α)
  4. Στην μεταπολίτευση, οι εργατικοί αγώνες, ήταν περισσότερο κοινωνικοί και χρωματίστηκαν και με την ανάγκη για εκδημοκρατισμό της κοινωνίας, την εξάλειψηαυταρχικών νομοθετημάτων ή πρακτικών του μετεμφυλιακού κράτους, την βελτίωση των συνθηκών εργασίας, την απαίτηση για σεβασμού του εργαζόμενου, την ανάπτυξη της κοινωνικής αλληλεγγύης.  Η άνοδος του ΠΑΣΟΚ, εξέφρασε εκ των άνω και με συστημικό τρόπο, αυτό τον  εκδημοκρατισμό. Αποτέλεσε την επιλογή του συστήματος , για να απονευρώσει και ενσωματώσει αυτό το μαζικό, δυναμικό και ριζοσπαστικό κίνημα, που έθετε θέματα πολιτικών αλλαγών, απειλώντας το οικονομικό και κοινωνικό κατεστημένο. Έκτοτε, το συνδικαλιστικό κίνημα, σπάνια αφουγκράζεται την ευρύτερη κοινωνία και δεν αναφέρεται σε ένα διαφορετικό μοντέλο εργασίας, θεσμών, ζωής.  
  5. Την τελευταία δεκαετία, η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων με τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης, τα stage, το μπλοκάκι, τις θεσμικές δυσκολίες σύστασης σωματείου σε μικρές επιχειρήσεις, την επισφάλεια, τον εργοδοτικό εκβιασμό, κ.α, οδήγησαν στην περαιτέρω συρρίκνωση της συλλογικής εκπροσώπησης των εργαζομένων.
  6. Δημογραφική γήρανση των συνδικάτων. Τα συνδικάτα γερνούν. Από την μια, όλες οι παραπάνω παθογένειες και η έλλειψη εμπιστοσύνης αποθάρρυναν τους νέους εργαζόμενους να προσεγγίσουν τα σωματεία και από την άλλη, ο κατεστημένος συνδικαλισμός ήταν ανεπαρκής να προσεγγίσει τα νέα προβλήματα και ενδιαφέρονταν να διατηρήσει τα κεκτημένα και τις διαφοροποιήσεις άλλων κατηγοριών εργαζομένων (ηλικιακά, ευγενών ασφαλιστικών ταμείων, κ.α).  
  7. Η μεγάλη εισροή μεταναστών νόμιμων ή παράνομων, άλλαξε άρδην τις δομές της εργασίας στην Ελλάδα. Από την μια δημιούργησε μια δουλοκτητική μορφή παραγωγής, από την άλλη συνέβαλλε στο αποσυνδικαλισμό. Σε μεγάλες βιοτεχνίες ή σε εργοστάσια, δημόσια έργα, κ.α, εργάζονται μετανάστες, οι οποίοι ακόμα και αν είναι νόμιμα εργαζόμενοι, χειραγωγούνται εύκολα, πέφτουν θύματα βίας και εκβιασμών, δεν συνδικαλίζονται και λειτουργούν με «απεργοσπαστικό τρόπο» στις συλλογικές διεκδικήσεις. Αποτελούν, όμως εργατικό δυναμικό στην Ελλάδα και τουλάχιστον, όσοι μπορούν να μείνουν χρειάζεται να συνδεθούν με τον τόπο, με το ελληνικό εργατικό κίνημα, την ιστορία και τις παραδόσεις του, και την εθνική αυτόκεντρη παραγωγική προσπάθεια που χρειάζεται.
  8. Τέλος, η ίδια η αλλαγή μορφών εργασίας, μέσω της νέας τεχνολογίας (τηλεργασία μέσω υπολογιστή, κ.α) οδηγεί στην αποκέντρωση, την εξατομίκευση/αυτοαπασχόληση και σε μια αποκοινωνικοποίηση της παραγωγής, η οποία απομακρύνει τον εργαζόμενο από τον παραδοσιακό συνδικαλισμό, καθώς ο ίδιος ορίζει τις συνθήκες εργασίας, το ωράριο, τα αιτήματά του, κλπ.
Η συνάντηση των κρίσεων
Όσα ειπώθηκαν, αποτελούν στοιχεία της προϊούσας κρίσης του συνδικαλισμού , που είναι κρίση:
α. Ιδεολογική. Αφορά σε αρχές και αξίες.
β. Ηθικής και δημοκρατικής νομιμοποίησης στα μάτια του κόσμου.
γ. Αξιοπιστίας
δ. Αντιπροσώπευσης
ε. Εσωτερικής δημοκρατικής λειτουργίας ( γραφειοκρατία, αυταρχισμός, κομματοκρατία, κ.α)
Δεν είναι υπερβολή να πούμε, πως η οικονομική κρίση και το μνημόνιο, ουσιαστικά βρήκαν έτοιμο και συνάντησαν το κατάλληλο συνδικαλιστικό κίνημα που χρειάζονταν για να περνάνε ως οδοστρωτήρες τα ολέθρια για τους εργαζόμενους και την χώρα μέτρα. Φρόντισαν γι’αυτό οι  συνδικαλιστικοί συνδαιτυμόνες τους, τα προηγούμενα χρόνια.  
Γιατί όμως να προσπαθούμε ακόμα για ένα συνδικαλιστικό κίνημα, με όλα τα παραπάνω θλιβερά που ειπώθηκαν και δεν το ενταφιάζουμε κλείνοντας το καπάκι?
Προσωπικά, επειδή, πιστεύω στην ιστορική συνέχεια του συνδικαλισμού. Η οποία δεν είναι ο εκφυλισμός που ζούμε, αλλά έχει μέσα της αγώνες, θυσίες, αίμα, νίκες, ήττες και βιώματα.
Επειδή το σ.κ αποτέλεσε την αυτόνομη και ζωντανή ανάγκη έκφρασης των εργαζομένων και ένα στοιχείο πολύπλευρης ανάπτυξης της ζωής τους.
Επειδή, η μεμονωμένη δράση και ο ατομικισμός, οδηγούν σε παθητικότητα,  εθνική, εργασιακή και κοινωνική υποταγή και αυτό θέλει η κάθε εξουσία, ντόπια και ξένη.
Επειδή, μια σειρά μελετών καταλήγουν στο συμπέρασμα, ότι οι νέοι εργαζόμενοι και οι γυναίκες θεωρούν αναγκαία την συνδικαλιστική εκπροσώπησή τους (έρευνα 1984 – 2003: θετική εκτίμηση ρόλου των συνδικάτων: Ελλάδα 89%, Πορτογαλία 85%, Γαλλία 80%, Ισπανία 79%, Ιταλία 77%).
Επειδή, η ζήτηση για συνδικαλιστική κάλυψη και συμμετοχή είναι υψηλότερη στην Ελλάδα συγκριτικά με την υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. Διαφωνούν με τις οργανώσεις και τις ηγεσίες, αλλά χρειάζονται τον θεσμό.
Επειδή, ο αποσυνδικαλισμός, θα χαρίσει την ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων  – όπως και τόσα άλλα – στις θαυματουργές ανθρωποφαγικές αγορές.
Η προοπτική και το μέλλον. 
 Στον τίτλο αναφέρθηκα στο Συνδικαλιστικό κίνημα στην Ελλάδα, όχι τυχαία. Η πρώτη  θεμελιακή αλλαγή είναι το συνδικαλιστικό κίνημα να γίνει Ελληνικό –  Συνδικαλιστικό – καικίνημα:
Ελληνικό: επειδή δεν έχει ήθος (= τόπος κατά την Ομηρική ετυμολογία της λέξης) δεν έχει τόπο και παραμένει ουτοπικό με την έννοια του μη-τόπου.  Είναι ανάγκη να επανασυνδεθεί με τον τόπο και το εργατικό κίνημα. Με την παράδοσή του και τις ιδιαιτερότητές του, επαναξιολογώντας της ταυτότητά του. 
Ας μην ξεχνάμε πως το πρώτο συνδικάτο, δημιουργήθηκε από εργάτες ξύλου των ναυπηγείων της Σύρου (1879). Σε ένα περιφερειακό, αστικό – ναυτικό κέντρο.
Είναι ανάγκη το σ.κ να συνειδητοποιήσει την ιδιαίτερη εθνική και ταξική επίθεση του νεοαποικισμού και του κεφαλαίου στην χώρα μας και να μην αναλύει την κρίση μονοσήμαντα και δυτικότροπα. Να συμβάλλει στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, να διαδραματίσει ενεργό ρόλο στο ζωντάνεμα των χωριών και της περιφέρειας. 

Να ανακαλύψει νέους τρόπους συμβολής του σε ένα νέο μοντέλο παραγωγής και τρόπου ζωής, κοντά στο ελληνικό ανθρωπολογικό μέτρο και ύφος. Μόνο τότε μπορεί να δει συνθετικά την αλληλεπίδρασή του, με το διεθνές εργατικό κίνημα και τα εκεί παραδείγματα.
Συνδικαλιστικό: επειδή είναι ατομοκεντρικό, συντεχνιακό και κατακερματισμένο. Να συνδεθεί με την ετυμολογία της λέξης που προέρχεται από την αρχαία λέξη, σύνδικος και σήμαινε τον συνήγορο του δημοσίου συμφέροντος.  Ξεκινώντας από τα συμφέροντα των εργαζομένων, να αγκαλιάζει τη ευρύτερη κοινωνία, αλλάζοντας σε ένα κοινοτικό και κοινωνικό κίνημα υπέρ του δημοσίου χώρου και των κοινών.
Κίνημα: Να μπει δηλαδή σε κίνηση, γιατί είναι ακίνητο. Δυναμικό και εξελισσόμενο. Με λόγο φρέσκο και όχι ξύλινο, όπως συναντάμε από την ΓΣΕΕ  έως πολλά πρωτοβάθμια Σωματεία. Να διεισδύσει στον κοινωνικό ιστό, να έρθει κοντά στο λαό και στη βάση των εργαζομένων (στην γειτονιά, στο σχολείο, κλπ). Να μετεξελιχθεί σ’ένα «κοινωνικοποιημένο» συνδικαλιστικό κίνημα, με παράλληλη πρόσβαση στην επιστήμη και τη νέα τεχνολογία.
Η παραπάνω φιλοσοφία παρέμβασης, ίσως να μπορέσει να εξελίξει θετικά, τις παρακάτω εξελίξεις, που μπήκαν σε κίνηση, από την έναρξη της πολύπλευρης κρίσης, που φανέρωσε το μνημόνιο.
  1. Το κίνημα των πλατειών και η ριζοσπαστικοποίηση των πολιτών, έφερε και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες προ των ευθυνών τους. Ο παλλαϊκός χαρακτήρας τους, απαξίωσε τον τρόπο εκπροσώπησης και διαμεσολάβησης της κάθε είδους γραφειοκρατίας. Επανέφερε δομές οριζόντιες και συμμετοχικές, άμεσα χωρίς εμφανείς ιεραρχίες και «πολιτικούς μεσάζοντες». Στο κίνημα των «αγανακτισμένων», βρήκαν χώρο νέες συνθέσεις και αφηγήσεις.  Δημιουργήθηκαν νέοι τόποι ελευθερίας και παρέμβασης.  Λαϊκές συνελεύσεις, κινήματα γειτονιάς και πολιτών, συλλογικές δράσεις ενάντια στην φτώχια και την εξαθλίωση, κ.α.  Αναδείχθηκε τόσο το εθνικό-γεωπολιτικό, όσο και το ταξικόπρόσωπο της κρίσης. Στις πλατείες συναντήθηκαν, για πρώτη φορά, σε τόση έκταση, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι, νέοι με ηλικιωμένους, εργαζόμενοι στο ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, μέλη διαφορετικών κομμάτων, ακτιβιστικές ομάδες, κλπ. Η παρακαταθήκη που άφησε το κίνημα είναι μεγάλη και δεσμεύσει όλους σε αλλαγή.
  2. Τα συντονιστικά Πρωτοβάθμιων Σωματείων ή Όμορων επαγγελματικών κλάδων.  Παρακάμπτοντας, συχνά τη επίσημη ιεραρχία της ΓΣΣΕ, βοήθησαν την άμεση σύνδεση των εργαζομένων και την οργάνωση δράσεων.
  3. Τα Σωματεία Βάσης. Προώθησαν ακόμα πιο πολύ την άμεση συμμετοχή και αμφισβήτησαν στην πράξη την σχέση ανάθεσης εργαζόμενου – συνδικαλιστή.  Η εσωτερική λειτουργία και οι πρακτικές τους, μπορούν να συμβάλλουν στην αναδιαμόρφωση του πρωτοβάθμιου συνδικαλισμού.
  4. Οι Εργατικές Λέσχες. Αυτόνομες ενώσεις εργαζομένων, ανέργων, πολιτών, που είναι πιο κοντά στα κινήματα και στην γειτονιά, παρενέβησαν συχνά σε νομικά ή θεσμικά εργατικά προβλήματα, κυρίως σε μικρές επιχειρήσεις, όπου ο εργαζόμενος είναι απροστάτευτος, λόγω απουσίας συλλογικής δράσης. 
  5. Οι προσπάθειες Εργατικής – Παραγωγικής αυτοδιαχείρισης. Οι οποίες, χρειάζεται να τονωθούν και να στηριχτούν από ένα νέο συνδικαλιστικό κίνημα. Ακόμα, πιο πέρα, ίσως οι Συνδικαλιστικοί φορείς, θα πρέπει στην θέση των παλιών καταναλωτικών συνεταιρισμών, να δουν την δημιουργία Παραγωγικών  Συνεταιρισμών ή επιχειρήσεων, κτυπώντας τόσο τον παρασιτισμό του ελληνικού οικονομικού μοντέλου, όσο και την ίδια την παραδοσιακή μορφή του συνδικαλισμού.  Παράλληλα, θα κτυπήσει την πιθανή απάντηση του συστήματος, προκειμένου να ενσωματώσει την αντίσταση του λαού, να μετατρέψει την ΓΣΕΕ/ ΑΔΕΔΥ, κλπ, σε μηχανισμούς παροχής υπηρεσιών (κατάρτιση, ψυχολογική στήριξη αστέγων, επιταγών μαθητείας, κοινωφελούς εργασίας, κ.α) σε απόλυτη σύμπλευση με την ελαστική εργασία και ανεργία.
Νέοι τόποι δράσης 
-          Ουσιαστική επιστροφή στη βάση, στους εργαζομένους και στις ιδιαιτερότητες των συνθηκών εργασίας τους.
-          Αναγκαιότητα οργάνωσης ανέργων  (κατάλογος ανέργων (δεξιότητες, ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, δημογραφικά στοιχεία, κ.α), επιτροπές ανέργων  – συνδικάτοανέργων.
-          Ανάληψη παραγωγικών εγχειρημάτων σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο μέσω κοινωνικών επιχειρήσεων και συνεταιριστικών εγχειρημάτων.
-          Μεθοδικός αγώνας για ουσιαστική ενημέρωση και οργάνωση των εργαζομένων και εμπλοκή σε δράσεις κοινωνικής οικονομίας και αλληλεγγύης ( συνδικαλισμός γειτονιάς, δράσεις για την διατροφική αυτάρκεια και συλλογική επιβίωση, εκπαίδευση,ιατροφαρμακευτική βοήθεια, κ.α
-          Αγώνας για να σταματήσει το κλείσιμο ή  μεταφορά επιχειρήσεων σε άλλες χώρες χαμηλού εργασιακού κόστους – αντιπροτάσεις και στήριξη εργατικής αυτοδιαχείρισης.
-          Θέσεις και προτάσεις με μέτρο το λαϊκό συμφέρον, όχι μόνο για την διασφάλιση των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων, αλλά και το περιεχόμενο και την δομή των υπηρεσιώνιδιαίτερα σε ευαίσθητους τομείς όπως η εκπαίδευση και η υγεία. (Εναλλαγή σε θέσεις εργασίας, ίσες ευκαιρίες, αξιοκρατία θεσμικού πλαισίου, αναδιάρθρωση υπηρεσιών και επεξεργασμένες απόψεις για τα περιεχόμενο και το μοντέλο εκπαίδευσης – υγείας, κ.α)
-          Συστηματική ανανέωση, συνέχεια, συνέπεια με προοπτική την μεγαλύτερη άμεση συμμετοχική δημοκρατία(ορισμός χρόνου θητείας κατά περίπτωση οργάνου, διασφάλιση των εκλογικών διαδικασιών και ανάδειξης οργάνων ή  λήψης αποφάσεων για να μην αλλοιώνεται η βούληση των εργαζομένων, κ.α.).  
-          Εκπαίδευση και κατάρτιση σε συνδικαλιστικά  και επιχειρηματικά θεματικά πεδία.                                                               
-          Θεσμικές αλλαγές λειτουργίας, ώστε το σ.κ, να συναντήσει τους εργαζόμενους στους νέους χώρους εργασίας που διαμορφώνονται στην μνημονιακή Ελλάδα: εταιρίες φύλαξης, καθαρισμού, τα εστιατόρια, τα ξενοδοχεία, εταιρίες νέας τεχνολογίας, ιδιωτικές κλινικές, κ.α.
-          Κτύπημα της ατομικής διαπραγμάτευσης, ως πεδίο που ελέγχουν απόλυτα οι εργοδότες και το κράτος.
-          Αγώνας για την κατάργηση των ενώσεων προσώπων και την νομική αναγνώριση σωματειακών επιτροπών των κλαδικών σωματείων σε επιχειρήσεις κάτω των 20 ατόμων και στις επιχειρήσεις όπου δεν υπάρχει επιχειρησιακό σωματείο.
-          Συντονισμένη μελέτη και διάλογος, για την πιθανά αναγκαία πια ενοποίηση των ΓΣΕΕ –ΑΔΕΔΥ, ιδίως σήμερα που οι μισθοί και συνθήκες εργασίας μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου τομέα συγκλίνουν ως αποτέλεσμα του Μνημονίου.
-          Έλεγχος αυθαιρεσίας των εργοδοτών, μέσω του ελέγχου των συλλογικών συμβάσεων,Νομική αντιπροσώπευση και βοήθεια, κ.α
-          Αξιοποίηση νέας τεχνολογίας της πληροφόρησης, κοινωνικά μέσα δικτύωσης ( διαδικτυακές επεξεργασίες θεμάτων και διεκδικήσεων, τηλεδιασκέψεις, δράσεις ανάδειξης θεμάτων και πολιτικής πίεσης, κ.α) 
-          Διαρκής αγώνας με ανανεωμένες δράσεις ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα που δεν θέλει ή είναι ανίκανο να ικανοποιήσει τις ανάγκες των εργαζομένων


Η λίστα με τις απαιτήσεις της Τρόικα - Περικοπές μισθών και 11.000 απολύσεις



Η λίστα με τις απαιτήσεις της Τρόικα - Περικοπές μισθών και 11.000 απολύσεις

26.10.2013

Οι εκπρόσωποι των δανειστών επιστρέφουν τον Νοέμβριο για τις διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση και όπως όλα δείχνουν έχουν άγριες διαθέσεις και καμία πρόθεση για να κάνουν πίσω από τα προαπαιτούμενα τους. Μάλιστα το λουκέτο σε ΕΑΣ και ΕΛΒΟ, καθώς και η κινητικότητα 12.500 υπαλλήλων είναι απαράβατοι όροι για να συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις.

Όπως αναφέρει η Real News που επικαλείται πηγή του Euro Working Group η Τρόικα έχει ήδη ετοιμάσει λίστα με τα μέτρα ύψους 2 δισ. ευρώ που ζητάει, παρά τις αντιρρήσεις της κυβέρνησης, η οποία κάνει λόγο για διαρθρωτικά μέτρα 500 εκατομμυρίων ευρώ. Οι δανειστές πάντως επιμένουν και ζητούν μεταξύ άλλων την επίσπευση των απολύσεων 11.000 δημοσίων υπαλλήλων από τον πρώτο μήνα του 2014 και την εφαρμογή ενιαίου μισθολογίου με μειώσεις στους μισθούς των ΔΕΚΟ και των αστυνομικών.

Η λίστα με τις απαιτήσεις της Τρόικα
  • Εφαρμογή του ενιαίου μισθολογίου σε όλο το δημόσιο. Σήμερα δεν εφαρμόζεται στο 40% της μισθοδοσίας. Στο στόχαστρο μπαίβνουν οι μισθοί στις ΔΕΚΟ
  • Μείωση μισθών και συντάξεων στους αστυνομικούς
  • Μείωση στον κωδικό των αμυντικών δαπανών
  • Παρέμβαση στο ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό του δημοσίου, με χρονοδιάγραμμα για την πλήρη κατάργηση του εφάπαξ.
  • Παρέμβαση στα «ευγενή ταμεία» με επαναπροσδιορισμό των παροχών
  • Νέα μείωση δαπανών στην υγεία, ακόμα και κλείσιμο νοσοκομείων
  • Κατάργηση φορέων του δημοσίου, ακόμα και ενός υπουργείου, κάποιας γενικής γραμματείας και ενός πακέτου ακόμα ζημιογόνων ΔΕΚΟ
  • Επέκταση της κινητικότητας και διαθεσιμότητας και στο 2014
  • Επίσπευση των απολύσεων των 11.000 δημοσίων υπαλλήών τον πρώτο μήνα του 2014
  • Αυξηση φορολογικών συντελεστών και ειδικού φόρου κατανάλωσης σε αλκοόλ, καπνό και είδη πολυτελείας
  • Επιστροφή του ΦΠΑ στην εστίαση στο 23%
  • Νέο φορολογικό νομοσχέδιο και βαθύ εσωτερικό έλεγχο στα τελωνεία της χώρας

Αναδημοσίευση από την iefimerida

Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

Τροπολογία βουλευτών της ΔΗΜ.ΑΡ. για την Προγραμματική Σύμβαση Λειτουργίας των Κέντρων Πρόληψης



Τροπολογία βουλευτών της ΔΗΜ.ΑΡ. για τη διασφάλιση λειτουργίας των Κέντρων Πρόληψης των εξαρτήσεων και την ανανέωση της Προγραμματικής Σύμβασης.


Δημοσιεύτηκε στις Τρίτη, 22 Οκτωβρίου 2013 17:03

Τροπολογία για τη διασφάλιση των Κέντρων Πρόληψης των εξαρτήσεων και την ανανέωση της Προγραμματικής Σύμβασης για τη λειτουργία τους κατέθεσαν σήμερα στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Υγείας «Ρυθμίσεις Υπουργείου Υγείας και άλλες διατάξεις» οι βουλευτές της ΔΗΜ.ΑΡ. Κατερίνα Μάρκου (Β’ Θεσσαλονίκης), Βασίλης Οικονόμου (Αττικής), Δημήτρης Αναγνωστάκης (Ευβοίας), Γιώργος Κυρίτσης (Τρικάλων), Ασηµίνα Ξηροτύρη – Αικατερινάρη (Α’ Θεσσαλονίκης), Γιάννης Πανούσης (Α’ Αθηνών), Μαρία Ρεπούση (Α’ Πειραιά), Νίκη Φούντα (Αιτωλοακαρνανίας) και Θωμάς Ψύρρας (Λάρισας).

Δεδομένου ότι νέα Προγραμματική Σύμβαση δεν έχει υπογραφεί ακόμα, κρίνεται αναγκαίο να ρυθμιστεί αφενός το θέμα της συνέχισης της λειτουργίας των Κέντρων Πρόληψης μετά τη λήξη της τελευταίας Προγραμματικής Σύμβασης και μέχρι τη σύναψη της νέας και αφετέρου να προβλεφθεί ρητά ότι η χρηματοδότηση των Κέντρων Πρόληψης, το ύψος και το χρονοδιάγραμμα καταβολής της θα ρυθμίζονται από την Προγραμματική Σύμβαση και ότι το ύψος της δεν επιτρέπεται να είναι κατώτερο των αντικειμενικών και πραγματικών αναγκών των Κέντρων, ώστε να μην τίθεται εν αμφιβόλω η συνέχιση της λειτουργίας τους αλλά και οι θέσεις εργασίας των εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της τροπολογίας με αριθμό 894/38:

Αιτιολογική έκθεση

Η πρόληψη στον τομέα της εξάρτησης στην Ελλάδα υλοποιείται κυρίως από το πανελλαδικό δίκτυο των 72 Κέντρων Πρόληψης των Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας, που λειτουργεί στο πλαίσιο συνεργασίας του ΟΚΑΝΑ με την τοπική αυτοδιοίκηση. 
Αυτή τη στιγμή, το πλαίσιο λειτουργίας των Κέντρων Πρόληψης ρυθμίζεται και από Προγραμματική Σύμβαση πενταετούς διάρκειας, η οποία όμως λήγει εντός του 2013. Παρόλα αυτά, δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα η διαδικασία σύναψης νέας Προγραμματικής Σύμβασης από τους αρμόδιους φορείς (Υπουργείο Υγείας, Υπουργείο Εσωτερικών, ΟΚΑΝΑ, ΚΕΔΕ, ΕΕΤΑΑ Α.Ε.), με αποτέλεσμα να κινδυνεύει άμεσα η συνέχιση της λειτουργίας των Κέντρων Πρόληψης και οι θέσεις εργασίας των εργαζόμενων στα Κέντρα αυτά.
Εν τω μεταξύ, το πρόβλημα της χρηματοδότησης των Κέντρων αυτών παραμένει, δεδομένου ότι, λόγω και της κρίσης, η καταβολή των αναγκαίων πόρων δεν έχει γίνει πάντα σύμφωνα με τους χρόνους και στο ύψος που προβλέπουν οι εκάστοτε Προγραμματικές Συμβάσεις.
Κρίνεται, λοιπόν, αναγκαίο να ρυθμιστεί αφενός το θέμα της συνέχισης της λειτουργίας των Κέντρων Πρόληψης μετά τη λήξη της τελευταίας Προγραμματικής Σύμβασης και μέχρι τη σύναψη της νέας και αφετέρου να προβλεφθεί ρητά ότι η χρηματοδότηση των Κέντρων Πρόληψης, το ύψος και το χρονοδιάγραμμα καταβολής της θα ρυθμίζονται από την Προγραμματική Σύμβαση και ότι το ύψος της δεν επιτρέπεται να είναι κατώτερο των αντικειμενικών και πραγματικών αναγκών των Κέντρων. 

Προτεινόμενη Τροπολογία – Προσθήκη

Άρθρο….

1.Η Προγραμματική Σύμβαση για τη λειτουργία των Κέντρων Πρόληψης, που συνυπογράφηκε στις 09/04/2009 από το Υπουργείο Εσωτερικών, το Υπουργείο Υγείας, την ΚΕΔΕ, τον ΟΚΑΝΑ και την ΕΕΤΑΑ Α.Ε. ως συμβαλλόμενα μέρη, διατηρείται σε ισχύ και μετά τη λήξη της πενταετούς διάρκειάς τη και ως την – με έγγραφη συμφωνία των ανωτέρω συμβαλλομένων – ανανέωσή της σύμφωνα με τα οριζόμενα σε αυτήν και με προβλεπόμενο ετήσιο ύψος χρηματοδότησης για έκαστο έτος μετά τη λήξη της ανερχόμενο στο ποσό που έχει προβλεφθεί για το πέμπτο έτος ισχύος της. Κατά τα λοιπά παραμένουν σε ισχύ όλοι οι όροι και συμφωνίες που προβλέπονται στην ως άνω Προγραμματική Σύμβαση και συνυπογράφονται αυτούσιοι με την ανανέωσή της.

2.Προστίθενται εδάφια στο τέλος της παραγράφου 4 του άρθρου 61 του ν. 3459/2006 ως εξής:
Το ύψος και το χρονοδιάγραμμα καταβολής της ετήσιας  χρηματοδότησης των Κέντρων Πρόληψης ορίζεται μεταξύ άλλων κάθε φορά σε Προγραμματική Σύμβαση επταετούς διάρκειας, αρχής γενομένης από 01.01.2014, μεταξύ όλων των στο παρόν άρθρο αναφερομένων και εμπλεκομένων φορέων και μερών. Η εν λόγω χρηματοδότηση δεν επιτρέπεται να είναι κατώτερη των αντικειμενικών και πραγματικών αναγκών των Κέντρων Πρόληψης, όπως αυτές προκύπτουν από τις διμερείς συμβάσεις που συνάπτονται μεταξύ αυτών και του ΟΚΑΝΑ, προκειμένου να επιτυγχάνεται και να εξασφαλίζεται  πάντοτε η βιωσιμότητα και η καλή και εύρυθμη λειτουργία τους. Στην παραπάνω επταετή προγραμματική σύμβαση δύνανται να συμβάλλονται και άλλοι φορείς του δημόσιου ή και του ευρύτερου δημόσιου τομέα ή και οργανισμοί και εν γένει φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης (Ο.Τ.Α.) πρώτου και δευτέρου βαθμού, με αντίστοιχη πρόβλεψη και καθορισμό των όρων συμμετοχής τους.    

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα της ΔΗΜΑΡ

Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

Δελτίο Τύπου ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ: Συνάντηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ με το Σωματείο των Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης των Εξαρτήσεων





ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Συνάντηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ με το Σωματείο των Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης των Εξαρτήσεων

Οι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Δημήτρης Στρατούλης και Χρήστος Μαντάς συναντήθηκαν με αντιπροσωπεία του πανελλαδικού Σωματείου των Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης των Εξαρτήσεων.

Οι εκπρόσωποι των Εργαζομένων έθεσαν στην αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ δυο ζητήματα:

1. Την επίθεση ενάντια στην Πρόληψη της εξάρτησης από ουσίες και της Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας, μέσω της απαξίωσης των Κέντρων Πρόληψης, που παρέχουν τον μεγαλύτερο όγκο εξειδικευμένης εργασίας στο ευρύ αυτό πεδίο. Σημειώθηκε ότι η επίθεση περνά μέσα από τις μεγάλες περικοπές στη χρηματοδότηση των δομών, τις καθυστερήσεις στην υπογραφή της νέας Προγραμματικής Σύμβασης μεταξύ Υπουργείων Υγείας-Εσωτερικών, ΚΕΔΕ και ΟΚΑΝΑ, τις αυθαιρεσίες και λαθροχειρίες διοικήσεων Κέντρων Πρόληψης και διοίκησης ΟΚΑΝΑ, της έλλειψης εθνικής στρατηγικής για την αντιμετώπιση των ναρκωτικών – πολύ περισσότερο με «αιχμή» την Πρωτοβάθμια Πρόληψη.
2. Το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των Κέντρων Πρόληψης, που χρησιμοποιείται ως βάση της υποβάθμισης του θεσμού της Πρόληψης, ως άλλοθι όλων των κυβερνήσεων για την άρνησή τους να εξασφαλίσουν την Πρόληψη της εξάρτησης από ναρκωτικά ως δημόσιο αγαθό, που θα απολαμβάνουν με ευθύνη της Πολιτείας όλοι οι κάτοικοι της χώρας.

Οι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ενημέρωσαν την αντιπροσωπεία του Σωματείου ότι ισχύει η πάγια θέση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για δημόσια, δωρεάν, αποκεντρωμένη Πρόληψη της εξάρτησης με τη μορφή των 13 ΝΠΔΔ και ότι είναι επίκαιρη από κάθε άλλη φορά, λόγω των δεινών που πλήττουν τον τόπο – ανάμεσά τους η εξάρτηση από ναρκωτικά και, γενικότερα, η ψυχική δυσφορία. Δεσμεύτηκαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα ασκήσει πίεση τόσο τα άμεσα ζητήματα, που είναι η ανανέωση της κεντρικού επιπέδου Προγραμματικής Σύμβασης και η επαρκής χρηματοδότηση των Κέντρων Πρόληψης, ώστε να συνεχίσουν να λειτουργούν, να παρέχουν τις πολύτιμες υπηρεσίες τους στις τοπικές κοινωνίες. Δεσμεύτηκαν, τέλος, πως θα συνεχίσουν, με κάθε ευκαιρία, να θέτουν το ζήτημα της εδραίωσης της Πρόληψης της εξάρτησης ως αδιαπραγμάτευτα δημόσιο αγαθό, στη βάση της πάγιας θέσης του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ που αντικαθιστά την αποσπασματικότητα των θνησιγενών «αστικών εταιρειών» με ένα ενιαιοποιημένο σύστημα δημόσιων, σταθερών, αυτοδιοίκητων δομών. 


Αθήνα, 22/10/2013

Το Γραφείο Τύπου

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ

Εγκαίνια Κέντρου Πρόληψης Δράμας, "ΔΡΑΣΗ"


Σημείωση Ιστολόγου:


Μέσα στο θολό τοπίο, με τα Κέντρα Πρόληψης υποχρηματοδοτούμενα και το μέλλον των υπηρεσιών και των εργαζομένων τους σε πλήρη αβεβαιότητα, ιδρύεται νέο Κέντρο Πρόληψης. Ένα ακόμη "διπλό μήνυμα", μια ακόμη αντίφαση που -έχει αποδειχτεί περίτρανα, πια- μόνο οι αγώνες των εργαζομένων χέρι-χέρι με τους ανθρώπους των τοπικών κοινωνιών μπορούν να λύσουν.

Καλωσορίζουμε τους νέους συναδέλφους της ακριτικής Δράμας, ευχόμενοι καλή δουλειά με την κοινότητα και καλούς αγώνες!





ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ


17:15- 17:30                   Προσέλευση
17:30                              Χαιρετισμός του Προέδρου του Κέντρου Πρόληψης Εξαρτήσεων και
                                        Προαγωγής Ψυχοκοινωνικής Υγείας «ΔΡΑΣΗ», κ. Κώστα Μιχαηλίδη
17:35                              Χαιρετισμός του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Δράμας κ.κ. Παύλου.
17:40                              Χαιρετισμός της Υφυπουργού Υγείας, κας Ζέττας Μακρή.
17:50                              Χαιρετισμός της Προέδρου του ΟΚΑΝΑ, κας Μένης Μαλλιώρη
18:00                              Χαιρετισμοί εκπροσώπων Εθνικού Κοινοβουλίου και Τοπικής
                                        Αυτοδιοίκησης Α & Β βαθμού.
18:20                              Πεζή μετάβαση στα γραφεία του Κέντρου.
18:40                              Τέλεση Αγιασμού

19:10                              Ξενάγηση στους χώρους δράσης του Κέντρου.